Ik ga het niet doen!

De verdeeldheid in de samenleving lijkt meer en meer zichtbaar te worden.
Het is zo verleidelijk om er in mee te gaan.
Een deel van me is boos dat ik lees dat ik zonder bewijs dat ik “gezond” ben (Of liever gezegd geen Covid heb) niet meer welkom ben op bepaalde plekken.

Ik vind het echt lastig om te begrijpen.
Ik denk vaak: Zijn mensen zich er dan niet bewust van dat dit soort keuzes voor verdeling van de samenleving in het verleden tot extreme situaties hebben geleid?

“Het is niet hetzelfde” zeggen ze dan.
Nee, natuurlijk is het niet PRECIES hetzelfde. Maar ik zie de overeenkomsten. Ik ben niet bang om de moeilijke gesprekken aan te gaan en de lastige zaken aan te kijken.
Ik heb namelijk geleerd om ze aan te kijken IN en vanuit Liefde en dat maakt een wereld van verschil.

Mijn ego wil mijn boosheid projecteren, maar ik hou me in.
Ik weet hoe dit werkt.
Ik ga het niet doen.
Ik ga niet bewust voor separatie en oordeel kiezen.
Ik weet dat er geen situatie en geen verhaallijn is dat me kan laten kiezen voor separatie.
Al anderhalf jaar doe ik mijn uiterste best om iedere keer als de druk wordt opgevoerd om voor separatie te kiezen, TOCH voor liefde en compassie te kiezen en ik ga nu geen andere keuzes maken.

Liefde en oordeel gaan niet samen.
De macht die wordt vertoond is niets dan valse macht.
Het is de manifestatie van het ego-bewustzijn dat een laatste ultieme poging doet om totale controle te krijgen.
Het ego wil controle krijgen of ziektes uitroeien of zich veilig voelen. Maar het GAAT niet op deze manier.
Het KAN niet op deze manier.

Onze “macht” ligt in eenheid met de Bron van alle creatie, met God, niet in dwang, drang, manipulatie, machtsspelletjes en controle.
Alleen liefde is echt.
Liefde creëert.
Oordeel en macht zijn destructief.

Ik heb niet in de hand wat andere mensen kiezen.
We zijn immers gecreëerd met een vrije wil.
Ik heb ook gemerkt dat ik er met woorden weinig aan kan veranderen.
Het lijkt wel alsof mensen echt de ervaring nodig hebben om andere keuzes te gaan maken.

Zoals Abraham Hicks ook zegt:
“Words don’t teach. Only experience teaches.”

Ik heb al door ervaring geleerd wat het kiezen voor oordeel en verdeeldheid doet in mijn leven. Het is giftig en brengt je niets.
Door te kiezen voor verdeeldheid of oordeel, kies je namelijk TEGEN het leven.
De kern van het leven is namelijk dat we EEN zijn.
We zijn EEN bewustzijn.
En alles wat we samen ervaren, hebben we op een bepaalde manier samen gecreëerd.
Dus als ik zeg: “Ik ben goed en jij bent fout” dan ontken ik die eenheid.
Want goed en fout is dualiteit en geen eenheid.
Moeten we dan alles maar toestaan? Nee, ook dat niet.

Niemand is goed of fout, het is wat het is en daarin kunnen we keuzes maken.
En die keuzes hebben een consequentie en die consequentie wil je ervaren ja of nee en als je die niet wilt ervaren, dan moet je dus andere keuzes leren maken.
Het gaat er om te leren dat we niet verantwoordelijk kunnen zijn voor de gedachten, overtuigingen, gevoelens en keuzes van de ander en de ander niet voor die van ons.
We zijn alleen verantwoordelijk voor hoe we ZELF van dag tot dag op komen dagen, want we moeten ZELF de consequenties van onze keuzes LEVEN.
Dat noemen we ook wel karma.
En wat een liefdevolle keuze voelt, die afgestemd is op waar mensen zijn op hun reis van bewustzijn, dat kunnen zij alleen zelf bepalen.

Ik kan niet voorspellen wat mensen in hun realiteit creëren als ze voor oordeel en separatie (of dwang, of macht of wat dan ook voor negatieve energie) kiezen maar ik kan in ieder geval garanderen dat dat contrast op gaat leveren.
Deze keuzes zijn namelijk niet afgestemd op de waarheid van creatie.

Maar goed, de andere waarheid is dat mensen gecreëerd zijn met een vrije wil en dat veel mensen nu (on)bewust voor separatie kiezen.
Ze zeggen dat het oké is om mensen buiten te sluiten.
Ze zeggen dat het oké is om te oordelen over mensen die andere keuzes willen maken.
Ze zeggen dat mensen verkeerd zijn omdat ze keuzes maken die zij niet zouden maken.
En ja, ik ben me ervan bewust dat ik dan ook mensen de ruimte moet geven om hun keuzes te maken, OOK al zijn dat keuzes gebaseerd op separatie.
Ik KAN er alleen niet aan meedoen en ik GA er ook niet aan mee doen.
Ik zal weer HEEL dicht bij mezelf moeten blijven en in iedere situatie moeten voelen en blijven communiceren en mezelf de vraag moeten stellen: Wat is de meest liefdevolle keuze hier die in afstemming is met de waarheid van Creatie en met de Wet van Eenheid?

Ik KAN geen prik nemen VOOR de ander.
Het heeft mijn inziens 0,0 zin om aan te tonen dat ik gezond ben.
Want daarmee ontken ik de waarheid van Creatie.
Want daarmee zeg ik automatisch dat er iets anders is dan Liefde en dat is er niet.

En als ik een keuze maak die niet liefdevol is naar mijzelf dan moet ik echt ZELF de consequenties van mijn keuze dragen.
IK ben de enige die dan die karma moet leven. NIEMAND kan dat voor mij doen.
Op spiritueel niveau werkt dat, zoals ik het kan zien, ook totaal niet om je in te laten enten VOOR de gezondheid van een ander.
We creëren namelijk onze realiteit met onze overtuigingen en onze gedachten.
Dus als ik dat doe VOOR de ander, en de ander geloofd dat dat werkt, dan zal dat een tijdje zo zijn.
Maar de ander geloofd dus ook dat hij of zij niet ZELF krachtig genoeg is om zijn of haar eigen realiteit te creëren en dit zal hoe dan ook contrast opleveren, of ik me nu wel of niet in laat enten.
En dan is het probleem dat we ervaren nog steeds niet opgelost.

Ik heb ook niet alle antwoorden.
Sterker nog: ik heb meer vragen, maar ik weet EEN ding:
Ik ga NIET voor separatie kiezen want ik heb zelf al mogen in mijn leven mogen zien en ervaren wat dat me kost.
En ALS ik het gevoel heb dat ik dat doe, dan zal ik zo snel mogelijk bijsturen.
Ik ben niet bang voor mensen hun oordeel.
Ik hoef er niet “bij te horen.”
Als mensen zeggen: “Je mag niet in mijn bioscoop, mijn bedrijf of mijn huis komen als je niet kunt bewijzen dat je gezond bent.” Dan zeg ik:
“Dat is helemaal jouw keuze en jouw vrije wil.”
Ik zou persoonlijk iets anders kiezen, maar ik heb niet in de hand wat mensen kiezen en ik zal jouw wil respecteren.

Ik zou willen dat ik mensen kon laten zien wat hun keuze voor separatie voor gevolgen kan hebben.
Maar, aan de hand van mijn ervaring van het afgelopen anderhalf jaar, begin ik langzaam te denken dat het zo niet werkt.
Ik merk dat mensen dan juist alleen maar weerstand hebben als je probeert ze te wijzen op de gevolgen van hun acties.

Ik denk dat, als je bereid bent om naar je GEVOEL te luisteren, dat je vervelende zaken kunt voorkomen.
Ik ervaar ons gevoel als een uniek en mega krachtig geleidesysteem.
Maar als je je gevoel negeert OF verkeerd interpreteert wat je gevoel je wilt vertellen (wat HEEL vaak gebeurt omdat we niet hebben geleerd er goed naar te luisteren) dan volgt de fysieke manifestatie van de gedachten en overtuigingen die achter het gevoel zitten en dan moet je het dus ERVAREN en er op die manier van leren.

Volgens mij herkent bijna Iedereen wel de ervaring dat je VOELDE dat er iets niet klopte, maar dat je niet luisterde naar je gevoel en daardoor iets vervelend ervaarde en dat je achteraf zei: “Ik voelde wel dat er iets niet klopte.”
Heb jij dat ook wel eens ervaren?
En dan is de vraag: waarom is het dan zo lastig voor mensen om te vertrouwen op hun gevoel?
Waarom voelen ze zich niet vrij om hun percepties te onderzoeken en los te laten als die niet dienend zijn?

Altijd als ik mensen star zie vasthouden aan hun eigen gelijk en ik heb de neiging om de discussie aan te gaan, dan moet ik denken aan deze uitspraak:
“Do you want to be right or do you want to be free?”
Ik hoef geen gelijk.
Als ik de energie van controle ervaar in mezelf, wat ik meestal voel door een soort mist die ik in mijn hoofd ervaar, dan zeg ik altijd tegen God:
“Lieve God, ik hoef geen gelijk. Ik hoef nergens aan vast te houden. Ik heb alleen interesse in de werkelijke waarheid. Laat me zien wat de waarheid is.”
Ik weet dat God het me altijd laat zien.
Door iets wat iemand zegt, of een plotseling inzicht of op wat voor manier dan ook.

En mijn gevoel zegt me nu dat het voor mij de meest liefdevolle keuze is om ECHT niet bij te dragen aan de creatie van de test maatschappij die tot medische apartheid kan leiden.

Ik vertrouw er 100% op dat God voor me zorgt en me altijd alles blijft brengen wat ik nodig heb om mijn ware Missie op aarde te leven.

Hoe voelt dat voor jou?
Ga je de plekken waar je moet bewijzen dat je gezond bent links laten liggen en je afstemmen op plekken waar je welkom bent zoals je bent?
Of voelt het oke voor jou om water bij de wijn te doen en kijk je er anders tegenaan?

Ik ben benieuwd naar jouw visie.
Alles is goed, er is geen goed of fout, wat mij betreft is het fijn om samen te onderzoeken wat wel en niet werkt en waar we voor willen kiezen.

Ik wens je een magisch mooie dag toe.

Liefs Maartje