Dit is een relatief lange blog omdat het een extreem belangrijk onderwerp is in mijn ogen.Ik las vandaag een discussie over complottheoristen op Social media. Dat mensen die geloven in complottheorieën vaak ernstig trauma hebben dat ze niet aan durven kijken en daarom complottheorieën gebruiken als copingmechanisme.
Ik merk dat de hele discussie over complottheoristen me nog steeds raakt na al deze maanden.
Het hele stigma dat er ligt op mensen die op een andere manier naar het leven kijken doet iets met me.
Ik zie mezelf aan de ene kant niet als een complottheorist en aan de andere kant ook weer wel.
Ik heb “de realiteit” altijd al op een andere manier waargenomen dan ik bij veel anderen zie. Daardoor heb ik altijd het gevoel gehad dat ik wat buiten de maatschappij stond.
Ik kon nooit echt goed meekomen in “het systeem” en nog steeds niet.
En daardoor heb ik veel heftige zaken meegemaakt, zowel zakelijk als privé.
Dus heb ik een trauma gehad?
Wellicht.
Mijn jeugd was echt niet heel bijzonder te noemen. Het was “gewoon.” Het was echt de pijn van niet mee kunnen komen in “het systeem.”
Ik zie dat de meeste mensen het lastig hebben in hun leven.
En dat is niet alleen voorbehouden aan “complotdenkers” die bepaald beleid ter discussie stellen.
Ik zie dat “beleidsmakers” en “machthebbers” ook trauma’s hebben.
Je ziet het misschien niet direct omdat ze hun gevoelens en emoties niet delen dus deze mensen lijken “stabiel” te zijn, maar ik neem echt iets anders waar.
Maar het heeft allemaal te maken met het grootste copingsmechanisme waar bijna ieder mens onder gebukt gaat: het uitoefenen van controle door ons eigen ego.
Vanuit de moeite die ik had om mijn plek in het leven te vinden, ben ik me vanaf mijn 23e heel intensief gaan verdiepen in de vraag: Waarom kan ik niet meekomen in “het systeem” en waarom doen mensen wat ze doen?
Hierdoor heb ik een visie gecreëerd over het leven die door de meeste mensen niet begrepen wordt.
Sinds ik mijn visie over het leven openbaar ben gaan delen sinds 2014 ben ik:
Uitgelachen.
Veroordeeld.
Bedreigd (zelfs met de dood!)
Voor van alles en nog wat uitgemaakt.
Als gevaarlijk aangemerkt.
Krijg ik ongevraagde adviezen en mensen die van alles van me vinden.
En niet alleen door vreemden, ook van mensen die dichtbij me staan.
Ik probeer te zien waar het vandaan komt. Ik voel mijn gevoel en probeer te zien dat het een projectie is van hoe zij naar de wereld kijken en ik geef hen de ruimte om daarin hun eigen keuzes te maken.
Maar is het MAKKELIJK?
Nee. Zeker niet altijd. Ieder mens wil begrepen worden.
Ieder mens wil gehoord en gezien worden.
Ieder mens wil liefde ontvangen voor wie hij of zij is.
Gelukkig wegen de “voordelen” van het delen van mijn visie op tegen de nadelen.
En heb ik geleerd dat ik de zaken die ik belangrijk vind IN mezelf kan vinden.
En doordat ik dat IN mezelf heb gevonden, heb ik echt mensen mogen ontmoeten die mij WEL zien.
Die zien dat mijn intenties oprecht goed zijn.
Die zien dat ik NET als hen op zoek ben naar mijn “plek” in de wereld.
Mensen zeggen wel eens dat ik een soort “bubbel” om me heen heb gecreëerd van bewuste mensen. En ergens IS dat ook zo.
Ik vind dat fijn.
Ik vind het fijn om mensen om me heen te hebben waar ik mee op een lijn zit.
Hoewel ik zeker open sta voor mensen die een andere visie hebben. Ik luister graag naar mensen en ik probeer iedereen altijd oprecht te begrijpen.
Ik ben erg overtuigd van mijn visie en dat is wel eens lastig voor de ander.
Zodra mensen een gesprek met me aangaan vanuit de hoop of de verwachting dat ik iets aan ga passen aan mijn visie, dan worden ze vaak boos of geïrriteerd, want ik ben inderdaad relatief overtuigd van hoe ik naar de zaken kijk.
Ik ben namelijk al 20 jaar, uren per dag bezig met studeren en leren over de aard van onze realiteit.
Ik kan me voorstellen dat het overkomt als arrogant, maar zo ervaar ik het zelf niet.
Ik voel dat ik altijd open sta voor een diepere waarheid. Ik weet diep van binnen dat er nog zo veel is dat ik niet kan zien en niet weet en dat Creatie altijd in beweging is.
Maar die diepere waarheid komt zelden omdat iemand me “de les” komt lezen of probeert te veranderen. Dat komt meestal doordat ik iets in mijn hart voel of iets waarneem of een inzicht dat ik krijg door een interactie en wat ik in mezelf ervaar, maar niet specifiek doordat mensen hun visie aan me op proberen te dringen.
Ik probeer zelf ook nooit iemand over te halen om anders te gaan denken. Ik eer mensen hun vrije wil, dat hebben we met zijn allen afgesproken voordat we deze realiteit creëerden omdat vrije wil onmisbaar is voor Creatie.
Ik geloof misschien niet in complottheorieën zoals de meeste mensen ze zien, maar ik geloof wel zeker dat er een grote transformatie aan de gang is en dat de zaken niet zijn zoals ze er op het oog uitzien.
Ik geloof dat we in de eerste instantie geen mensen zijn maar zielen die een fysieke ervaring hebben.
Ik geloof dat we allemaal een fysieke manifestatie zijn van hetzelfde bewustzijn.
Ik geloof dat we er, als bewustzijn, naar verlangenden om onszelf beter te leren kennen. En om dat te realiseren hebben we deze fysieke wereld gecreëerd.
Maar de fysieke wereld zie ik niet als de “echte” wereld.
De wereld van bewustzijn (dus wat je van binnen voelt en ervaart) zie ik als “de echte” wereld.
De fysieke wereld is niets meer dan een spiegel van wat er in ons eigen bewustzijn speelt.
Zoals ik het zie hebben we onszelf als bewustzijn gesplitst in zielen die met vrije wil kunnen gaan creëren.
“De realiteit” is immens groot. Er is ZO veel meer dan we kunnen zien. Er zijn oneindig veel dimensies en realiteiten mogelijk.
Alles wat een ziel wil ervaren en wil creëren en beleven is mogelijk.
Want Bewustzijn omvat alles. Vanuit Bewustzijn is alles mogelijk.
Iedere ziel begint zijn of haar creatie-reis met een bepaalde ervaring die hij aangereikt krijgt. Binnen die ervaring kan de ziel kiezen hoe hij reageert op die ervaring.
Dus kiest de ziel voor liefde of voor angst?
Kiest de ziel er voor om het grotere geheel te dienen of het kleinere zelf (het ego)?
Hoe vaker de ziel voor liefde kiest, hoe meer dit zichtbaar wordt in zijn creaties en ervaringen.
Hoe vaker de ziel voor ego kiest, hoe meer dit zichtbaar wordt in zijn creaties en ervaringen.
Maar er is dus geen “goed” of “fout.”
Want we hebben dit met zijn ALLEN afgesproken toen we nog EEN waren.
Iedereen heeft de vrije wil om Ja of Nee te zeggen tegen wat een andere ziel probeert te creëren, of dat nu vanuit “licht” of “duister” komt.
We zijn gewoon aan het ontdekken wat wel en niet voor ons werkt.
Dus ja, ik denk dat er zielen zijn op deze aarde die ZO vaak voor ego hebben gekozen, dat ze weinig liefde, empathie en compassie meer voelen in hun lichaam.
Ze zijn het contact met zichzelf en de liefde die ze in essentie zijn bijna volledig kwijtgeraakt.
En de pijn die ze hierdoor ervaren proberen ze te ontvluchten met de jacht naar macht, geld en controle.
Ik denk dat een klein deel van deze mensen ZO ver verwijdert is van hun eigen Goddelijke kern dat ze zich oprecht niet meer kunnen verbinden met andere mensen.
Ik denk dat deze mensen, andere mensen zien als “gebruiksvoorwerpen” en pionnen op een schaakbord.
En ik denk dat deze mensen er geen flauw idee van hebben hoeveel destructiviteit ze aanrichten met hun “plannen.”
Ze zullen het niet zo zien. Ze kijken neer op mensen en zien ze als minderwaardig en zien hun “plan” als superieur en als DE manier om de wereld “te redden” (Oftewel te domineren) en zullen kosten nog moeite sparen om die visie werkelijkheid te laten worden.
NIET vanuit oprechte liefde voor de mens, maar vanuit hun eigen ego die ze voortdrijft om iets na te streven wat op die manier nooit bereikt kan worden.
Waarbij ze bij het nastreven ervan het niet zullen laten om de waarheid te draaien, te framen en mensen tegen elkaar op te zetten.
En wat ze noemen de “complottheoristen” doorzien dat er een groep mensen is die geen liefdevolle intenties heeft met de wereld en proberen andere mensen “wakker” te laten worden tot het feit dat er heftige zaken gebeuren in de wereld die het daglicht niet kunnen verdragen.
En dan zijn er heel veel mensen die niet kunnen of willen geloven wat de complottheoristen zeggen.
“De meeste mensen deugen.” Schreef Rutger Bregman. En dat ben ik 100% met hem eens. De meeste mensen hebben in hun ontwikkeling als ziel voor liefde gekozen. Hun bewustzijn is aan het stijgen.
Mensen willen over het algemeen het beste voor elkaar.
Ik denk dat de meeste mensen totaal niet willen vechten en strijden met elkaar.
Het grootste deel van de mensheid wil oprecht liefde, eenheid en verbinding en wil gewoon dat iedereen gelukkig is.
Met complottheorieën is het vanuit de visie van Realiteit Creatie ook een beetje lastig om echt “objectief” te zijn. Want alles wat een ziel kan bedenken, kan hij of zij creëren.
Het valt helemaal niet uit te sluiten dat bepaalde mensen zaken ECHT op een andere manier ervaren. Google bijvoorbeeld maar eens op het “Mandela effect.”
Dus eigenlijk kan iemand nooit zeggen dat iets “niet waar” is.
Je kunt hoogstens zeggen dat jij het niet waarneemt op die manier of dat jij niet voor die werkelijkheid wil kiezen en er dus voor kiest om je bewustzijn er niet op te focussen.
Dus vanuit mijn visie geloof ik ook niet echt in “wij” of “zij.”
Ik zal niet zeggen dat ik dat al altijd zo ervaar, maar in mijn hart is dit wat ik geloof.
Ik geloof ook niet in een “conclusie” trekken over hoe iets werkt. Want we zijn ieder moment aan het creëren en creatie is altijd in beweging.
Als we genoeg aandacht ergens aan besteden en dit verbinden aan een emotie, dan kan alles realiteit worden. En hoe meer mensen ergens op focussen en aandacht aan geven, hoe steviger die realiteit verankert gaat worden in de fysieke realiteit.
TOTDAT mensen weer andere keuzes gaan maken en hoe meer mensen iets anders kiezen, hoe groter het momentum wordt.
Daarom geloof ik ook niet in “de maatregelen.”
Ik geloof dat ze voor sommige mensen houvast kunnen bieden.
En ik geloof vooral in vrije wil, dus als mensen dat willen doen, dan moeten ze dat doen.
Ik geloof echter niet in de verplichting die gesteld wordt.
Ik denk dat dit komt vanuit een extreme vorm van controle.
Mensen willen niet geconfronteerd worden met wat er IN ze zit en daarom proberen ze de fysieke realiteit onder controle te krijgen omdat ze het als iets zien wat los staat van henzelf.
Zolang ze met “de ander” bezig zijn of met “het virus” hoeven ze niet te kijken naar wat er nu ECHT in ze omgaat.
De machtshebbers hoeven niet geconfronteerde te worden met hun eigen duister en zielloosheid en de leegte die ze in zichzelf ervaren.
En mensen die ontkennen dat dit duister bestaat op aarde hoeven niet geconfronteerd te worden dat ze hun hele leven eigenlijk al structureel gebruikt (of zelfs misbruikt) worden voor het “gewin” van een klein groepje die in de kern niets om ze geeft.
En zo heeft iedereen zijn reden om vast te houden aan bepaalde zaken om iets niet aan te willen kijken.
Ik weet er alles van hoe confronterend het is om je eigen schaduwkanten aan te durven kijken.
En dat vind ik soms nog steeds lastig en dan creëer ik ook weer contrast in mijn leven.
Maar door al mijn gevoelens, al mijn angsten en al mijn verlangens en behoeften aan te kijken ontdek ik ook de mooiere gevoelens zoals een diepe liefde die in me is.
Soms ik zou ook weg willen lopen voor wat er nu in de wereld aan de hand is.
Ik zou ook WILLEN en wensen dat het even een kwestie is van een paar maanden een mondkapje dragen en een vaccin halen en dat het dan over is.
Dat iedereen weer terug gaat naar normaal.
Maar goed, dat hoop ik (net als iedereen) al een jaar en er is nog steeds niets verandert.
En ik denk dat het voor mij persoonlijk tijd is om toe te gaan geven dat dat op deze manier ook nooit gaat gebeuren.
Om de simpelste reden dat mensen nu nog steeds bezig zijn met symptoombestrijding en niet met wat er werkelijk aan de hand is.
En dan is het nog niet eens belangrijk dat mensen geloven wat ik geloof:
Dat we een ziel zijn die een tijdelijke menselijke ervaring hebben in plaats van een mens die ook nog eens een ziel heeft.
Dat we ons innerlijke duister aan moeten gaan kijken en daarin andere keuzes moeten gaan maken.
Wat wel belangrijk is, is dat mensen ECHT eerlijk gaan zijn over wat ze VOELEN en wat de onbewuste systemen en patronen zijn waar we in zitten.
EN dat we daar open en eerlijk over kunnen delen met begrip voor elkaar.
Het is ZO belangrijk om te gaan beseffen hoe sterk het ego kan zijn. En dat dit deel van ons heel destructief kan zijn. Het is namelijk gericht op overleven en “hebben” nooit op hoe het de ander echt kan dienen.
Maar hoe hoger mensen hun bewustzijn, hoe meer ze overleven los hebben gelaten en voor ECHT leven willen kiezen.
Ze willen dit gevecht gewoon achter zich laten en UIT de matrix stappen.
Ik denk dat steeds meer mensen aan het leren zijn wat ECHT belangrijk is in het leven. Oprechte verbinding, de mensen van wie we houden, iets waardevols doen voor elkaar en mooie ervaringen hebben samen.
We hebben helemaal niet zo veel nodig om ECHT gelukkig te zijn.
Want dat diepe geluk kun je echt alleen maar van binnen vinden en niet in de fysieke wereld.
Het is zo belangrijk om eerlijk te gaan zijn over de vraag: werkt dit nog voor ons wat we nu aan het creëren zijn in de wereld?
En zo nee, vertel dat gewoon open en eerlijk vanuit liefde aan jezelf, in je hart en aan de ander.
Laat weten hoe je je voelt.
Je mag daar best emoties over hebben, daar is niets mis mee.
Geef aan wat je nodig hebt om gelukkig te kunnen zijn.
Wees niet bang voor elkaar. De meeste mensen zijn oprecht goed, maar de meeste mensen zijn nu in de war over wat er precies allemaal aan de hand is.
We zijn ECHT geen gevaar voor elkaar en het feit dat dit nu voor veel mensen de dominante gedachte is, is schadelijker dan ieder virus dat er ooit is rondgegaan.
Voor de tweede wereldoorlog waren mensen er van overtuigd dat communisten en Joodse mensen en zigeuners en nog wat andere groepen de “dreiging” waren.
Nu is er op de een of andere manier in mensen hun hoofd geslopen dat IEDEREEN een gevaar is voor elkaar.
Iedereen kan je potentieel besmetten en als dat zo is ga je dood of sterf je mogelijk op straat omdat er geen IC bed voor je is of “vermoord” je je ouders of opa en oma omdat zij tot de “risicogroep” behoren.
Besef je hoe verschrikkelijk DESTRUCTIEF dit denkpatroon is op de wereld en wat dit met mensen doet?
En alsjeblieft, sluit niet je ogen voor het feit dat er echt mensen in deze wereld zijn die op ZO’N diep niveau voor duister hebben gekozen dat ze helemaal verdwaald zijn en dat deze mensen veel invloed hebben op “het systeem.”
En dat zij willen dat anderen dit denken zodat mensen zo in de war zijn en zo angstig zijn dat ze plannen er doorheen kunnen fietsen die normaal NOOIT geaccepteerd zouden worden.
Ik geloof echter niet dat het “de schuld” is van onze machthebbers of “de elite.”
Ik geloof dat het de verantwoordelijkheid is van ons allemaal.
“Het systeem” is nu in elkaar aan het storten omdat het niet is hoe een mens goed functioneert.
De “verloren zielen” hebben een plan om een systeem te implementeren wat nog meer gericht is op controle. Daar zijn we nu stap voor stap in mee aan het gaan en tegelijkertijd voelen mensen dat ze niet mee KUNNEN gaan in dit zielloze systeem en dus raken ze in opstand.
Het alternatief is dat mensen gaan zien dat zij als Creator van de realiteit de regie IN zichzelf hebben.
Dat er genoeg mensen bereid gaan zijn om EERLIJK naar dit ziekmakende patroon/ systeem te gaan kijken wat we hebben gecreëerd, dat IN zichzelf helen en dan connecten met de liefde in zichzelf en daar onvoorwaardelijk voor gaan kiezen.
Als je wakker wordt tot het feit dat je in de eerste instantie een ziel bent en daarna pas een mens is het TE bizar voor woorden dat een overheid of een corporate state of een non-governmental organization of WIE dan ook beslist wat jij wel of niet kan doen.
Geen enkele ziel heeft meer recht dan een andere ziel. We zijn gelijk gecreëerd en gelijk geboren.
Een bepaalde positie of opleiding of hoeveel geld je hebt of wat dan ook zijn vanuit het mens-zijn misschien een reden om meer “macht” te hebben, maar vanuit het oogpunt van Creatie is dat de grootste onzin.
En dan kun je het wel hebben over dat je dan maar moet stemmen op een andere partij, maar dat maakt ook allemaal niet zo heel veel uit. Het gaat een beetje naar links en rechts en weer terug.
Er is ECHT iets anders nodig.
Mensen gaan mee in “het systeem” omdat ze denken dat ze afhankelijk zijn van anderen voor hun gezondheid of hun liefde of validatie of “er bij te horen” maar dat is ONZIN.
Als “het systeem” werkt voor je, is het helemaal prima. Maar voor de meeste mensen werkt het niet en het is aan ons om actief nieuwe keuzes te gaan maken.
Dat begint IN jezelf en daarnaast zijn er een hoop manieren om gelijkgestemden om je heen te verzamelen of je aan te sluiten bij initiatieven.
Als je verbonden bent met de dualiteit kun je dit ervaren als een hele zware tijd.
Zorg heel goed voor jezelf en elkaar. Luister naar elkaar en heb begrip voor elkaar.
Wees eerlijk over hoe je je voelt en wat je nodig hebt.
Wees sterk. Het tijd gaat echt keren. Aan het einde van de dag is liefde het enige wat er is, want we zijn hier om onszelf ALS liefde te leren kennen.
Liefs Maartje