Ik merkte gisterenavond dat diezelfde gedachten weer door mijn hoofd gingen…

Die oordelende gedachten dat mijn buik te dik is.
Dat ik er echt iets aan moet gaan doen.

Ik ben me gewaar van wat er aan de hand is.
Ik heb mezelf het afgelopen jaar er steeds meer en meer in getraind om niet weg te lopen van hoe ik me voel en wat er IN mij gebeurt. Maar om het ook niet echter te maken dan het is, want we creëren onze eigen realiteit.
Ik weet dat wat ik hier voel niet meer dan een signaal is.

Ik HOEF niet “af te vallen.”
Het is dat Ego. Er is iets anders aan de hand. De oorzaak van ieder probleem is altijd iets energetisch.

Mijn enige taak is om te kijken WAT de energie me probeert te vertellen.
Mijn ENIGE taak is om nergens voor weg te lopen en om dit gevoel niet op mijn lieve buik te projecteren. Er is niets mis met mijn buik. Mijn buik is perfect.

Ik ga naakt voor de spiegel staan en kijk naar mijn buik.
Vroeger had ik niet eens naakt in de spiegel naar mezelf durven te kijken, nu heb ik zelfs van mezelf leren houden. Maar ik merk nog niet helemaal van mijn buik.
Kennelijk zit daar nog steeds een oordeel.

Ik adem uit en laat mijn buik helemaal los.

Ik word me er van bewust dat ik mijn buik altijd in probeer te houden.
Waarom eigenlijk?
Waar schaam ik me voor?
Waarom voel ik dit constante drang om mijn buik te verstoppen?

Ik laat mijn buik helemaal los en kijk er eens goed naar.

“Het lijkt wel of ik zwanger ben.” popt er in mijn hoofd omhoog.

Ik streel over mijn buik alsof er een baby in zit.
Alleen daarom verdient mijn buik liefde, omdat het het huis was van mijn dochter. Ze heeft er 9 maanden gewoond.

Ik voel verder in op wat er zit, op de energie die in mijn buik zit. Of de energie die ik niet wil voelen.
Ik weet dat we energie die we niet willen voelen en waar we onbewust niet naar durven te kijken vaak naar buiten toe projecteren.
We projecteren het op andere mensen of we willen gelijk iets “doen” om maar niet te voelen wat we voelen.
Vandaar ook dat de eerste gedachte is dat ik af moest vallen om dat probleem “op te lossen.” Maar goed, daar heeft het niets mee te maken.
Dat vet zal altijd verdwijnen op precies het juiste moment als ik de ervaring van dat vet op die plek niet meer nodig heb.

Dus ik voel …..

Ik voel verbazing.
Omdat ik me opeens besef dat vrouwen best rond mogen zijn. De ronde billen van Kim Kardashian worden aanbeden.
Als vrouwen ronde borsten hebben of volle heupen mag dat er ook zijn.

Maar nog nooit heb ik ergens gelezen dat het ok is om een ronde buik te hebben.
Dat is “not done.”
Dat is zelfs “gevaarlijk” en kan ziektes in de hand werken moet koste wat kost bestreden worden.
Laat staan dat het sexy is.

Ik laat liefde naar mijn buik stromen.
Ik voel dat mijn buik heel veel liefde nodig heeft.
Ze wil niet meer veroordeelt worden.

Ik laat mijn energie verder in mijn buik stromen, in mijn bekken.
Ik ben nog steeds bereid om alles te voelen wat daar zit.
Er zit heel veel wat ik weggestopt heb. Ik voel het maar ik kan nog niet overal bij. Ik wil nog niet alles voelen, het is zo veel. Maar ik ben me er in ieder geval bewust van en ik mag het stap voor stap naar boven laten komen. Het is allemaal ok.

Ik streel over mijn buik.

“Wat heb je nodig?
wat probeer je me te vertellen?”

En ik denk aan mijn reis van de afgelopen tijd om alles te voelen wat ik voel en om die gevoelens met anderen te communiceren.

En hoe ik merkte hoe moeilijk ik dat soms vond.
Die doodsangst om afgewezen te worden als je deelt dat je onzeker bent of bang of boos.
En die verlammende angst die het oproept als je je muren laat zakken en wat er dan wel niet in JOUW systeem kan komen van “anderen.”

En ik zet anderen tussen haakjes, want ik weet dat we vanuit bewustzijn allemaal EEN zijn, maar het menselijke deel van mij, dat deel wat mijn Ego is, die ziet dat nog niet altijd.

Maar ik oefende mezelf er in en het werd stap voor stap makkelijker en ik voelde me stap voor stap veiliger om mijn ware zelf te delen bij de mensen van wie ik hou.

Maar ik voel dat er een next level is.
En dat dat next leven heel erg te maken heeft met wat er nu in de wereld speelt.

Ik bleef voelen.
Ik merkte dat ik weer in mijn hoofd kwam, dat ik weer wil vluchten van wat er is. Dat ik er over na wil denken in plaats van dat ik voel.
Ik laat mijn energie weer helemaal naar beneden zakken en voel weer wat er zit.

Ik voel een diepe afwijzing.
Een diep verdriet.
Bijna een zelfontkenning.

In mijn buik voel ik mijn emoties.
Ik mijn buik zit mijn “gut,” mijn intuitie.
Daar zit mijn kracht om te voelen.
Daar zit mijn wijsheid. De wijsheid van de baarmoeder.

Maar die wijsheid wordt niet serieus genomen.

Mijn hele leven vertellen mensen me al dat je geen beslissingen kunt nemen vanuit je gevoel.
Ik kreeg vroeger een onvoldoende als ik wiskundesommen vanuit mijn gevoel oploste. Dan moest ik volgens het exacte model beredeneren hoe ik bij de uitslag kwam.

We leven in een maatschappij die geregeerd wordt door de “mind.”
Door logica.
Door de weldenkende geest.

“Omdat het niet goed voelt” is geen grond om wel of niet een beslissing te nemen.

Alles moet overdacht worden.
Voor alles moet een “plan” zijn.

Ik geef mezelf toestemming om dat anders te gaan doen.
Ik geef mezelf toestemming om te voelen en met mijn gevoel mee te bewegen.
Ik geef mezelf toestemming om liefde te ervaren voor al het aardse, want ik voel dat hier ook mijn verbinding zit met het aardse.

“Het is veilig om te delen wat je wilt delen.
Het is veilig om jezelf te zijn.
Het is veilig om te voelen wat je voelt.
Het is veilig om helemaal die persoon te gaan worden.
Het is veilig om helemaal zichtbaar te worden, precies zoals je bent, met al je gevoelens.”

Fluister ik tegen mezelf.

Ik weet diep van binnen dat hier mijn super kracht zit.
Mijn hart is totaal en volledig open en al die liefde mag nu verder naar beneden zakken om helemaal te gaan gronden in de fysieke realiteit.

Ik voel intuitief dat dit is wat de wereld nodig heeft van mij, misschien wel van iedereen.
Als wij helemaal in ons gevoel zakken en haarscherp onze intuitie volgen, in onze relaties, onze bedrijven en met alles wat we doen.

De logische energie heeft eeuwen aan het roer gestaan.
Maar het Ego KAN de aarde niet meer regeren.
Het brokkelt af.
Het Ego is totaal de weg kwijt.
Het kan niet meer verder komen met logica.
Want voor ieder “onderzoek” wat A laat zien, is een onderzoek wat B laat zien.
De wereld is TE complex geworden om nog langer puur beslissingen vanuit logica te kunnen maken. Het is niet meer te overzien.

En onze fysieke wereld hoe hij nu is, is daar een spiegel van.
Mensen zijn in zichzelf totaal de weg kwijt.
Niemand begrijpt nog wat er aan de hand is en dat is te zien.

De oplossing ligt hem in hoe we ons VOELEN.
En om daar meer en meer mee te gaan connecten.
Om daar helemaal IN te zakken.
Om daar voor te gaan staan.
Om de pijn dat onze intuitie er niet toe deed er niet mochten zijn te helen en los te laten.

Als je bereid bent om alles te voelen en die gevoelens te helen, dan hou je maar EEN ding over en dat is LIEFDE.

Ik heb een laag met vet gebouwd om mijn “gevoel” te beschermen.
Het is een afleidingsmanouvre om er niet naar te hoeven luisteren.
Een muur van vet zodat ik bij mezelf weg kon gaan.

Maar dat mag ik nu helemaal loslaten.
Ik geef mijn buik en alles waar het voor staat liefde, niets anders dan liefde.
Ik connect voorbij het vet met alles wat in mijn diepste kern zit.

Ik ben bereid om te voelen en vanuit daar te zijn en te leven.

Ik bevrijd mijn superkrachten die de wereld mooier gaan maken.

Jij ook?

Ik wens je een magisch mooie dag.

Liefs Maartje

PS: Uiteraard mag je dit artikel delen. Graag zelfs. Het is tijd dat we allemaal van onze buik gaan houden en de kracht die we hier aan kunnen boren!
Je kan hem HIER delen vanaf zijn persoonlijke pagina of uiteraard vanaf mijn zakelijke pagina.

Wil je hier meer over weten vraag dan een van de gratis trainingen aan.
Deze vind je hier.