Veel mensen hebben de overtuiging dat bewustzijn en spiritualiteit iets “zweverigs” is.
Veel van mijn klanten zijn coaches, healers, lichtwerkers, Starseeds, spirituele ondernemers of hebben het gevoel dat ze een grote bijdrage hebben aan het creëren van een nieuwe aarde.

Wat ik vaak zie bij mijn klanten is dat er een moment (of meerdere momenten) is (zijn) dat ze als het ware “spiritueel uit de kast komen” en dat daar toch nog best wel wat twijfels en angsten achter kunnen zitten zoals:

Gaan mensen me wel begrijpen? Wat gaan ze van me vinden?
Gaan ze niet oordelen over wat ik in mijn hart geloof?
Gaan mensen me in de steek laten als ze weten dat dit is wat ik geloof?

En ik herken dat.
Want er was een tijd dat ik zelf totaal niet spiritueel was. Ik geloofde nergens in. Ik was extreem kritisch en sarcastisch over alles wat met spiritualiteit te maken had.
Ik vond alles zweverig en heb zeer regelmatig het woord “Geitenwollensok” gebruikt.
Ik moest voor een opleiding die ik volgde het boek “Je kunt je leven helen” van Louise Hay lezen. Een geweldig boek dat voor veel mensen een grote bijdrage is. Maar ik had ZO veel weerstand toen ik het las. Ik kon gewoon niet geloven dat Louise zichzelf van kanker had genezen. Mijn brein kon het gewoon niet snappen. Ik gebruikte zelfs het woord “kwakzalver.”
Het ging zelfs zo ver dat ik stopte met mijn opleiding omdat ik niet kon begrijpen dat ze me dit soort “onzin” lieten lezen.
Het ging tegen alles in wat ik OOIT had geleerd en wat ik OOIT had geloofd.

En toen ik mijn eerste spirituele ontwiking had gehad, bracht dat best wel wat weerstand met zich mee. En nog steeds krijg ik daar iedere keer mee te maken als ik een laagje dieper ga in mijn spirituele reis.
Toen ik voor de eerste keer ging schrijven over de Wet van Aantrekkingskracht kwamen die angsten omhoog.
En toen ik voor de eerste keer ging delen over onderwerpen als Starseeds en Twinflames kwam de angst omhoog: “Wat gaan mensen daar wel niet van denken?”
En nu ik dieper in mijn reis met God ga en daar meer over ging delen, komen ook weer dezelfde gedachten omhoog.

Maar ik zet altijd door. Want ik zie altijd dat er veel mensen zijn die zichzelf er in herkennen en dat het als het ware iets openbreekt voor hen.
Ze voelen dat ze zichzelf OOK op een dieper niveau toestemming kunnen geven om zichzelf te zijn en dat is een grote bijdrage voor hen.

Maar goed, aan de andere kant zijn er altijd wel een handjevol mensen die er een oordeel over hebben.

Want wat doet het brein, of liever gezegd het Ego als deze iets niet snapt?
Juist ja, hij wijst alles af.
Hij komt in opstand.
Er ontstaat een soort “kortsluiting” omdat het Ego geconfronteerd wordt met iets wat hij niet begrijpt.

Maar OOK omdat spiritualiteit en bewustzijn voor het Ego een wezenlijke bedreiging vormt.
Letterlijk.

Want het Ego ziet alleen maar dualiteit.
Het Ego oordeelt over “goed en fout.”
Het Ego ziet het zelf apart van de ander.
Het ziet een wereld van separatie.
Het Ego neemt een wereld waar waar het continue onveilig is.
Het Ego leeft in een wereld waar er bedreiging na bedreiging is.
En waar maar EEN manier is om zichzelf te beschermen en dat is door alles wat als onveilig voelt op afstand te houden.

En het is TERECHT dat het Ego zich bedreigt voelt. Want zodra mensen dieper en dieper gaan komen in de reis van hun bewustzijnsontwikkeling dan gaan zien zien dat er geen separatie is.
Ze gaan leren dat alles EEN is en dat alles door een onzichtbaar veld van energie met elkaar verbonden is.

En daarmee houdt het Ego dus op te bestaan. En het Ego moet even DOOR dat stukje heen dat het gaat leren en beseffen dat er ECHT voor hem of haar gezorgd wordt.
Als mensen op een dieper niveau gaan connecten met hun Ziel dan is het meestal de ziel die deze taak als het ware op zich neemt. Die, als het ware, als de papa en de mama het Ego, die op een bepaalde manier het gekwetste innerlijke kind vertegenwoordigt, het Ego gaat leren dat het veilig is en dat het kan vertrouwen en dat er HEUS voor hem of haar gezorgd wordt.
Dat het ECHT alles kan krijgen waar het naar verlangt, alleen niet op de manier waarop het denkt. De ziel neemt die taak van manifestatie en Creatie dan over en er komt een diepe harmonie tussen ego en ziel.

Mensen gaan dan ook leren dat er eigenlijk AL die tijd niet echt een Ego WAS.
Dat het Ego niets meer is dan een soort manifestatie van de overtuiging dat we apart zijn van elkaar en van de Creator en dat we iets tekort komen.

Maar we ZIJN niet apart. Want wie we zijn: de ziel, bestaat uit bewustzijn en er is maar EEN Bewustzijn en dat bewustzijn komt voort uit het veld van al-dat is.

Maar OP de reis van bewustzijn hebben we allemaal een ander pad.
Als we als individuele stromen van bewustzijn (zielen) ZELF gaan creëren, dan vergeten we wie we werkelijk zijn. We starten onze fysieke reis dan ook op een zeer laag bewustzijnsniveau (Google levels of Consciousness voor meer informatie.)

In de lagere bewustzijnsgebieden zitten veel gevoelens van schuld, schaamte, boosheid en angst.
Pas als mensen voorbij het bewustzijnsniveau van 200 komen, komen ze in hun kracht.
Maar dan is er nog steeds een reis te gaan om eenheid te gaan ervaren.
Pas tegen (of voorbij) het level van liefde (500) kunnen mensen dat gaan ervaren. Eerst vlagen en eerst is het een mentaal concept en pas later gaan ze het steeds meer zelf ervaren.
Voor die tijd is wat we liefde noemen meestal een combinatie van afhankelijkheid, je met iets willen vullen van buitenaf en het projecteren van je verantwoordelijkheid op iemand anders en willen “bezitten.”

En om te komen op die levels van bewustzijn, is het belangrijk dat je een aantal dingen gaat doen die behoorlijk lastig zijn.
DAT is het WARE spirituele pad.
En daar is niets zweverigs aan.
Het is namelijk nodig dat je de volle verantwoordelijkheid over je leven en je eigen energie gaat nemen.
Je gaat jezelf zien als een deel van de Creator.
Je gaat ophouden met reageren en andere mensen de “schuld” geven van je gevoel en van je pijn, maar je gaat er op een open en eerlijke manier naar kijken en er zelf mee aan de slag.
Natuurlijk kunnen andere mensen je daarmee helpen, maar niemand kan die verantwoordelijkheid voor je over nemen.

Ik denk dat er veel mensen een scheef beeld hebben van spiritualiteit.
Spiritualiteit heeft niets te maken met zweverigheid.
Het heeft te maken met volle verantwoordelijkheid nemen voor je creatiekracht, voor je ascentieproces en voor je energieveld.

Wat vaak geassocieerd wordt met spiritualiteit zoals: kristallen, affirmaties, journaling, mediteren, zelfhulpboeken en ga zo maar door, zijn slechts tools.
Het zijn tools die mensen helpen op het pad van zelfonderzoek.

En ja, soms worden die tools gebruikt als een afleider. Als een pleister op een wond.
Als een manier om NOG niet echt naar binnen te keren.
Maar dat hoort OOK bij de reis.

Dit is uiteindelijk een reis van bewustzijn en op die reis laat je stap voor stap je oordelen los en kom je steeds dichter bij wie je werkelijk bent.

En dat kan soms behoorlijk uitdagend zijn voor mensen die het spirituele pad lopen.
Het kan behoorlijk uitdagend zijn om:

Te onthechten en verwachtingen los te laten.
Te leren dat Creatie van BINNEN zit.
Uit oordeel te stappen.
Ophouden te reageren op dingen in de fysieke wereld.
Een balans te vinden tussen liefde en wijsheid.

En ook vooral: mensen hun eigen pad te laten wandelen.
Want als je je bewust wordt van hoe bepaalde dingen werken, dan krijgen mensen ook vaak de neiging om die verantwoordelijkheid voor mensen over te nemen.
Om ze te “helpen” met hun reis. Het “redderssyndroom” als het ware.
En als dat niet is wat specifiek aan je gevraagd wordt, dan levert dat vaak weerstand op. Want het komt vaak vanuit projectie van wat JIJ denkt dat goed is voor mensen.
En iedereen heeft zijn eigen reis.

En ook DAAR is niets “zweverigs” aan.
Ook dat vraagt om veel zelfkennis en zelfdiscipline en gaat tegen het Ego in.
Mensen maken vaak handig gebruik van de dienende instelling van lichtwerkers, maar uiteindelijk neemt dat af van hun BEIDER kracht en verliezen ze allebei aan kostbare levensenergie.

Dus als jij op het pad bent van je spirituele ontwikkeling, wees daar trots op.
Je bewandelt een pad wat de meeste mensen nog niet durven te betreden.
En ja, het kan soms zijn dat je er oordelen over gaat krijgen. Maar geef die mensen daar de ruimte voor. Iedere emotie is legitiem. Jij hoeft die emotie niet op te lossen en je bent er niet verantwoordelijk voor MAAR je hoeft je ook niet te verantwoorden.
Want iedereen heeft het recht op zijn reis en visie OOK jij.

Het is echt die fijne balans vinden tussen je eigen pad lopen en trots zijn op wie je BENT en andere mensen OOK hun eigen pad laten lopen zonder hen over te halen om anders te kijken EN zonder jezelf te willen veranderen.

Wat ik vaak hoor is dat lichtwerkers het soms lastig vinden om op verjaardagen te komen of dingen te delen op internet of in sociale situaties omdat ze bang zijn dat ze niet begrepen worden. Maar daar kun je heel praktisch naar kijken. Het is niet aan andere mensen om jou te begrijpen.
Het is niet aan andere mensen om jouw spiritualiteit te valideren.
Er zijn een heleboel mensen die delen van zichzelf niet kunnen delen met anderen en daar nooit last van hebben. Ik ken bijvoorbeeld een aantal mensen met een super technisch beroep. Ik heb geen FLAUW idee wat ze exact doen en hoe hun dag er uit zien. Maar dat is ok. Dan praten we gewoon ergens anders over. Geen probleem.
En daar kun je het een beetje mee vergelijken.

Dan denkt ook niemand: “Oh zweverig, dat ze niet goed kunnen verwoorden wat ze nu eigenlijk doen.”
Nee, ze doen gewoon iets technisch ingewikkeld en niet iedereen snapt dat.

Jij werkt met spiritualiteit en bewustzijn en niet iedereen begrijpt dat.
Maar dat het “zweverig” zou zijn is een oordeel.
Mensen begrijpen het niet en dat is wat anders. Maar er zijn HEEL veel dingen die mensen niet snappen. EN het is ook de essentie van bewustzijn, het gaat de rationele geest uiteindelijk VER te boven.

Mijn bewustzijnsreis heeft me ALLES gebracht.
En bij ieder “probleem” wat ik tegenkom helpt het me nog steeds om de vrede weer te vinden in mezelf.
En ik zie dat dit ook in de rest van de maatschappij een GROOT verschil gaat maken, steeds meer en meer. Want alles is bewustzijn, er IS niets anders.

En als mensen het zweverig vinden, dan raakt me dat niet. Dat is hun mening en die komt waarschijnlijk voort vanuit het feit dat ze het niet snappen.
En afhankelijk van wat ze willen weten en of ze oprecht geïnteresseerd zijn, kunnen we er over praten. En als ik merk dat mensen willen blijven kiezen voor hun oordeel, dan is dat OOK hun goed recht. Maar dat betekent niet dat ik iets moet veranderen aan mezelf, mijn visie of wat ik doe of wie ik ben. Dat staat totaal los van elkaar.

Dus, wees jezelf.
KIES voor jezelf.
Support jezelf.
En je zult mensen aantrekken die dat spiegelen en de mensen die dat niet doen, mag je helemaal in liefde los laten en wie weet kruisen jullie paden elkaar weer en wie weet niet en beiden is ok.

Wil je hier meer over weten vraag dan een van de gratis trainingen aan.
Deze vind je hier.