Het thema veiligheid loopt vandaag als een rode draad door mijn leven heen.
Mijn coach en ik zijn afgelopen week aan de slag gegaan met 2 thema’s die de laatste tijd erg aanwezig zijn in mijn leven: afwijzing en mijn verslavingsgevoeligheid.
Zie ook DEZE video die ik over het onderwerp afwijzing heb gegeven:

En vandaag voelde ik opeens ZO sterk hoe onveilig ik me eigenlijk voel in het leven.
Hoe bang ik ben dat mensen me kwetsen.
Dat mensen me laten vallen.
Dat mensen me afmaken.
Dat mensen me laten merken dat ik niet waardevol genoeg ben en niet belangrijk genoeg ben.

Ik voelde opeens ZO sterk dat het mijn ALLER grootste verlangen is in het leven om ECHTE, diepe, soul shaking connecties te maken met anderen, en hoe groot mijn muur eigenlijk is om datgene waar ik het meeste naar verlang vooral NIET toe te laten in mijn leven.
Het begon allemaal met de film die ik vandaag met mijn man ben gaan kijken in de bioscoop: The Promise, wat een geweldige film is overigens.
Het confronteerde me zo met de kwetsbaarheid van het leven. Met de macht die mensen over ons kunnen hebben. Of liever gezegd: de macht die we iedere dag uit handen geven. Want ik geloof uiteraard dat we onze eigen realiteit kunnen creëren.
Maar de Wet van Aantrekkingskracht zegt: zo binnen, zo buiten. De buitenwereld is een reflectie van ons bewustzijn.
En als we ons dus niet veilig voelen, dan kunnen we geen situaties en mensen aantrekken waarbij we ons veilig voelen.

En wat onze eerste natuurlijke reactie is als we een situatie zien of ervaren waarin we geconfronteerd worden met een gevoel van onveiligheid is om een muur op te bouwen.
En dat kwam vandaag een paar keer ZO helder naar voren.
Soms denk ik dat mijn bewustzijn om te ontvangen en om te ZIJN al ZO gegroeid is en andere keren, zoals vandaag, zie ik dat ik nog maar aan het begin sta. Dat ik mezelf nog ZO vaak afsluit van mensen.
Dat ik mezelf nog steeds verstop.
Dat ik nog steeds heel vaak niet zeg wat ik ECHT nodig heb en waar ik diep van binnen werkelijk naar verlang.

De eerste situatie waarin dat naar voren kwam vandaag was een post van mijn lieve business collega voor wie ik zo veel respect heb: Simone Levie. Ze uitte eigenlijk niets meer dan haar gedachte en er kwamen ZO veel reacties. Boze reacties, mensen die beledigd waren en zelfs iemand die opeens niet meer naar haar event wilde. En nog veel meer.
En ik weet dat Simone het kan “handelen.”
Ze sloot haar post ook af met de term: #loverebel. Ze WEET dat ze door dit soort prikkelende posts stof doet opwaaien. Ze WEET dat ze een reactie gaat krijgen en wil mensen juist aan het nadenken zetten.
Maar wat ik vaak denk, en ik durf te wedden dat een hele fucking boel anderen dat ook denken is:
“Ik wil die shit niet over me heen.”
Ik heb geen zin om publiekelijk afgemaakt te worden.
Ik heb geen zin in al die oordelen van mensen.
Ik wil niet dat als ik iets plaats, dat mensen daar allerlei reacties op hebben.
Maar helaas kun je dat niet voorkomen.
We zijn nu eenmaal emotionele wezens en de meeste van ons handelen vanuit hun emoties. Zelfs ik doe dat nog constant.

De derde situatie waarin ik werd geconfronteerd met hoe onveilig ik me voel, was in een gesprek met mijn coach vanavond.
Hij wilde terug met me gaan naar de meest pijnlijke situatie die gekoppeld zat aan mijn angst voor afwijzing.
Ik kreeg een beeld voor me van mijn vader die op de bank zat en ik zat schuin tegen over hem op de stoel in de huiskamer van mijn ouders. Hij was met zijn eigen ding bezig, waarschijnlijk een sudoko aan het maken, daar houdt hij van. Ik voelde hoe graag ik met hem wilde connecten. Hoe graag ik hem allerlei dingen wilde vertellen. Hoe graag ik ECHT contact met hem wilde maken en dat ik niet in staat was om dat te doen.
En vervolgens kwamen alle mensen in mijn leven langs met wie ik wil connecten en hoe moeilijk, en bijna onmogelijk het voor me is om dat te doen op de manier waarop ik het wil doen. Vanuit complete overgave, kwetsbaarheid en eenheid. Zonder barrières, helemaal naakt en zonder ook maar iets in te houden.
Nergens energie opstapelen.
Nergens energie vasthouden.
Gewoon schijnen, stralen, licht en EEN zijn.

Ik voelde de muur die ik tussen mijn vader en mij heb ingezet.
En ik voelde de muur die ik tussen mij en iedereen in mijn leven heb ingezet.
En soms LIJKT het wel zo dat ik open en eerlijk ben, maar ik hou me nog ZO vaak in.
Mijn coach gaf me de opdracht mee om te zeggen tegen mensen wat ik ECHT nodig had.
Hij zei: “Mensen die bang zijn voor afwijzing die zeggen vaak niet wat ze ECHT nodig hebben. Want ze willen lief en aardig gevonden worden. En dus zijn ze aan het geven en aan het pleasen zonder dat ze zelf ECHT krijgen wat ze nodig hebben.”
Hij zei: “De ander hoeft niet te geven wat jij nodig hebt en je hoeft het ook niet te zeggen vanuit te kort of vanuit dwang, manipulatie of wat dan ook, maar wel vanuit liefde voor jezelf. Vanuit de complete wetenschap dat mensen er voor je WILLEN zijn. Mensen WILLEN bijdragen aan je leven. Maar je moet ze wel laten weten wat je nodig hebt.”

En dat heeft hij als huiswerk gegeven voor deze week aan mij.

En eerlijk gezegd? Dat maakt me MEGA bang. Ik weet nog niet hoe ik die opdracht uit ga voeren.
De grootste angst is dat ik mijn ouders niet wil kwetsen. Andere mensen ook niet overigens. Maar bij hen is het het heftigste. Dit schrijven vind ik al MEGA moeilijk. Ik weet dat mijn moeder vaak mijn blogs leest en ik wil haar niet verdrietig maken.
En in een blog schrijven wat ik aan mijn ouders wil vertellen, voelt als mezelf er TE makkelijk vanaf maken.
Het voelt als de veiligste optie omdat er een afstand en een computerscherm tussen hen en mij in zit.
Want eerlijk gezegd heb ik er ZO hard aan gewerkt om de afstand die er is te accepteren omdat het gewoon TE moeilijk is om met “de muur” geconfronteerd te worden.
Met de energie van afwijzing.
Met de energie van niet goed genoeg zijn.
Met de energie van een teleurstelling zijn voor mijn vader omdat ik nooit de dochter kon zijn die hij wilde.
Ik heb ZO hard mijn best gedaan om geen last te zijn. Ik heb mezelf soms bijna onzichtbaar gemaakt om eindelijk de goedkeuring te krijgen waar ik naar verlangde.
Maar dat moment is nooit gekomen.
En de afgelopen 10 jaar ben ik bezig geweest om los te laten dat die goedkeuring ooit zou komen. Dat ik ooit zou horen “Ik hou van je. Ik ben trots op je.”
En ergens diep van binnen weet ik dat het niet aan mij ligt. Ergens diep van binnen weet ik dat het zijn eigen onvermogen is om die woorden te uiten. Waarschijnlijk heeft hij het zelf nooit gehoord.
Maar ik heb het dus nodig.
Ik heb 10 jaar lang geprobeerd alle verwachtingen op te geven. En ik verwacht ook niet dat het gaat komen, maar ik mag wel zeggen dat ik het NODIG heb. Het verlangen zit er nog steeds, ook al ben ik zo vakkundig bezig geweest om het te verstoppen.

En er is zo veel meer dat ik NODIG heb. Van mijn vader heb ik nodig dat hij zegt dat hij van me houdt en dat hij trots op me is.
Ik wil hem niet laten gaan zonder dat ik ooit tegen HEM heb gezegd dat ik van hem hou. En hoe dankbaar ik ben dat hij me het leven heeft gegeven.
Hoe erg ik snap dat het soms gewoon te moeilijk voor hem was om te leven of met het leven te dealen. Hoewel hij dat nooit heeft gezegd. Hij heeft altijd zijn best gedaan om voor mijn moeder, mijn broertje en mij te zorgen. En ik wist vroeger niet hoe moeilijk dat voor hem was.
Maar dat betekent niet dat ik nu niet alsnog kan zeggen wat ik nodig heb. En dat ga ik doen. Ik weet nog niet HOE. Ik weet niet wanneer.
Maar ik weet alleen dat ik nu deze zin hoor:

“Don’t die with the music still inside of you.”
Het leven gaat ZO snel voorbij.
En het leven is ZO fucking kostbaar.
En waar zijn wij in Godsnaam met zijn allen mee bezig?
We zijn letterlijk bang voor elkaar.
Wie durft zich nu in GODSNAAM nog open te stellen?
Wie durft ECHT te voelen? Volgens mij verdoven de meeste mensen wat ze voelen en waar ze gewaar van zijn met alcohol, internet, sigaretten, drugs, gokken, games, tv, shoppen of drama.
Wie durft er ECHT bij een ander te zijn?
Wie durft anderen mensen ECHT te ontvangen?
Wie durft zichzelf compleet en volledig bloot te geven?
Wie durft zichzelf compleet en volledig open te geven en ECHT aan te geven wat er in ze omgaan en wat je NODIG hebt?

Zonder de angst voor afwijzing.
Zonder de angst dat als je jezelf ECHT laat zien, dat mensen je laten vallen, dat ze je afmaken.
Zonder de angst dat mensen je de rug toekeren.
Want al die dingen KUNNEN gebeuren. En soms GAAN die dingen zelfs gebeuren. Het is dan ook niet zo zeer angst als je gewaarzijn van wat er in potentie kan gaan gebeuren.
Maar dat betekent niet dat we onszelf maar in moeten blijven houden.
Want weet je wat? Als de mensen om ons heen niet in staat zijn om ons te geven wat we ECHT nodig hebben, houden we dan niet genoeg van onszelf om onszelf te omringen met mensen die er WEL voor ons zijn? Op ONZE voorwaarden? En wat nu als onze wederzijdse voorwaarden dan PERFECT met elkaar resoneren?
Waarderen we onszelf niet genoeg om mensen in ons leven te manifesteren die ons ZIEN en die ons WILLEN zien en die zo verschrikkelijk fucking blij en dankbaar zijn dat ze in ons leven mogen zijn omdat we zo fucking geweldig zijn? En dat we daarmee juist de grootst mogelijke bijdrage voor elkaar zijn?

Dat is wat ik wil creëren in mijn leven.
Dat is ECHT wat ik wil creëren.
Ik wil niets lievers dan ECHTE, waardevolle, oprechte connecties creëren waarin we 100% onszelf kunnen zijn en waarin we elkaar ECHT kunnen zien en elkaar alles kunnen geven wat we nodig hebben. Met IEDEREEN in mijn leven.

Dus de opdracht van mijn coach scares the HELL out of me. Maar het voelt ook ruim en vrij. Want als ik kan laten zien wie ik ECHT ben, wat er ECHT in me omgaat en wat ik ECHT nodig heb, alleen dan kunnen de juiste mensen in mijn leven komen.
Alleen DAN kunnen mensen voor zichzelf beslissen: “Ja, ik ben deze persoon. Ik ben de persoon die dit wil geven.” Of: “Nee, dit kan ik niet geven. Ik zal nooit deze persoon voor je kunnen zijn.” En die mensen kun je dan in liefde loslaten.
En dat maakt ons dus helemaal niet minder.
Maar dat maakt ons wel VRIJ.
Vrij om compleet en volledig onszelf te zijn.
Om vrij en intens te kunnen leven.
Om ECHT te kunnen voelen.

En vooral om ons VEILIG te kunnen voelen.
Omdat we leren dat we altijd af kunnen stemmen op wat we ECHT willen.
Omdat we dan gaan leren dat het leven een grote samenzwering is om ons verder te helpen en ons te brengen waar we werkelijk naar verlangen.
Dat we de meest geweldige mensen tegen kunnen komen en dat we ons open kunnen stellen om deze mensen alles van onszelf te geven en dat deze mensen ons alles kunnen geven wat we nodig hebben.

En niet omdat deze mensen ons moeten “redden.”
Niet omdat we afhankelijk zijn van deze personen. Nee, totaal niet.
Dit kunnen we alleen maar creëren als we 100% van onszelf houden.
Als we onszelf waarderen.
Als we onze eigen geweldigheid gaan zien.
Als we zonder anderen kunnen zijn en ons op dat moment nog steeds vervuld kunnen voelen.

En als we onszelf vullen met de energie die we nodig hebben.
Als we er om durven te vragen en als we de verantwoordelijkheid nemen om het te kunnen ONTVANGEN.
Dan kunnen we ook weer meer ZIJN voor de mensen die ons nodig hebben.
Dan kunnen we ook de persoon zijn die die energie weer voor anderen kan zijn.
Die er voor kan zorgen dat andere mensen “vol” kunnen zijn van onze energie.
Dan kunnen we ze meer echte tijd en aandacht geven en kunnen we ons er aan over geven om met ze samen te zijn.
Want dan hebben we niet meer het gevoel dat mensen ons leegzuigen of aan ons trekken of dingen van ons willen die we niet kunnen geven, omdat we immers altijd aan kunnen geven wat we nodig hebben EN onszelf het gunnen om het ook te kunnen ontvangen.

En dat is dus mijn “huiswerk” voor deze week.
En ik besluit om hier te beginnen.
Om hier te beginnen om aan te geven wat ik nodig heb van de mensen die me volgen en van mijn klanten.

Wat ik nodig heb is dat je probeert me zo veel mogelijk ruimte te geven om kwetsbaar en open en eerlijk te zijn. Zonder gelijk in de emotie te schieten en eventuele oordelen of meningen die je hebt op me te projecteren.
Ik heb het nodig dat je samen met mij een zo veilig mogelijke ruimte creëert op het internet. Dat we mensen, en elkaar en onszelf, de ruimte geven om hun waarlijke expressie te zijn.
Dat alle krachtige creators, lichtwerkers, creatievelingen, wereldverbeteraars en loverebels de ruimte krijgen om zichzelf te kunnen uiten.
En nee, ik vraag niet dat we dan maar nergens meer op reageren, maar vanuit een plek van gelijkheid en wederzijds respect. Vanuit: “Hmmmm. interessante visie. Ik heb een andere, maar ik respecteer die van jou. Fijn dat het naast elkaar kan bestaan. Fijn dat mijn visie niets van jou afneemt en fijn dat mijn visie niets van jou afneemt. Fijn dat we samen kunnen co-creëren en de wereld een betere plek kunnen maken, alle 2 op onze eigen manier, zelfs al ligt die manier lijnrecht tegenover elkaar.”
Want ik wil niets lievers dan de meest gave en echte connectie met JOU creëren en met iedereen in mijn leven en daarvoor is het nodig dat we samen een veilige ruimte creëren waar we onszelf kunnen zijn.

Wat ik nodig heb is dat ik mijn wispelturige, chaotische, emotionele zelf kan zijn.
Want die kanten van mij zorgen er ook voor dat ik dit bedrijf kan bouwen, dat ik iedere dag weer boven mezelf uit kan stijgen. Dat ik altijd kan zien en voelen hoe een ander zich voelt. Dat ik altijd weer de energetische ruimte kan vinden die nodig is voor de volgende stap, in mijn bedrijf, in jouw groei en in onze relatie.

Wat ik nodig heb is dat als je voelt dat ik door een proces ga, zoals nu, dat je me de complete en volledige ruimte geeft om dat te doen. Dat je geen medelijden met me gaat hebben. Dat je me geen adviezen gaat geven als ik daar niet om vraag, maar dat ik wel voel dat je er voor me bent, energetisch gezien.
En voor mijn IRL vrienden: dat ik je altijd kan bellen of je een berichtje kan sturen en dat je dat ook uit jezelf naar mij toe. Ik wil dan juist dolgraag horen hoe het met je gaat, wat je meemaakt omdat me dat wat heerlijke afleiding geeft en ik vind het gewoon altijd fijn om van je te horen.
Ik heb nodig dat je weet dat het nooit aan jou ligt als ik in een proces zit. Het ligt er nooit aan dat jij niet goed genoeg bent of dat je iets “verkeerd” hebt gedaan. IK ben gewoon opnieuw aan het afstemmen en een energetische ruimte aan het creëren waarin we BEIDEN weer MEER kunnen zijn, als jij dat ten minste ook wilt.
Want als je dat niet wilt, dan snap ik dat ook en dan ben ik ALTIJD bereid om je los te laten.
Maar wat ik dan wel nodig heb ik dat ik daar de emoties over mag hebben die ik heb.
Dat ik het jammer vindt dat je afscheid neemt.
Dat ik graag had willen zien dat we samen door waren gegaan om MEER te creëren. Maar ik accepteer dat jij voor jezelf andere keuzes maakt.

Wat ik ook nodig heb is dat je, als je een klant van me bent, je facturen op tijd betaald. Of in ieder geval de verantwoordelijkheid neemt die je kan nemen om er voor te zorgen dat je dat kunt.
Ik heb nodig dat je niet denkt: “Oh Maartje heeft geld zat, zij kan het makkelijk missen.”
Ik ben dag in, dag uit met mijn bedrijf bezig.
Mijn hele leven staat in het teken van bewustzijn verspreiden op het gebied van manifestatie en geld. Ik ben het WAARD om hier op iedere manier mogelijk in gesteund te worden en geld is een van die manieren. Ik heb het nodig om goed voor mezelf te kunnen zorgen anders trek ik deze verantwoordelijkheid gewoonweg niet.
Mijn hele gezin is afhankelijk van dit bedrijf en ik support een heel team en hun gezinnen.
Ik geef mezelf NOOIT toestemming om te zeggen: “Ik kan jouw factuur niet betalen.” Dan doe ik wat er voor nodig is om TOCH mijn beloftes te eren. Ik verkoop dingen op marktplaats, ik creëer dingen, ik lanceer dingen, ik stem af, ik investeer NOG meer etc.
Ik denk altijd aan de vergelijking: Als je kind ontvoert zou zijn en je zou 100.000 euro moeten hebben aan het einde van de week om je kind ooit terug te zien. Dan zou het je 100% zeker lukken om aan dat geld te komen.
Die energie heb ik bij iedere financiële overeenkomst die ik aan ga en ik heb nodig dat jij dat ook hebt.
Mijn team vindt het NIET leuk om herinneringen te sturen.
Ik voel me er waardeloos over dat er op dit moment 55 facturen over de datum staan.
En ja, we zijn bezig met het hele systeem te automatiseren en met automatische incasso, maar totdat dat klaar is heb ik echt nodig dat ik en mijn geweldige team op tijd betaald worden.

Wat ik nog meer van je nodig heb is de toestemming om mezelf heel vaak te vertellen dat wat ik hier aan het doen ben super bijzonder is.
Ik ben altijd al VEEL geweest.
Ik ben altijd al TOTAAL anders geweest dan iedereen om me heen.
Ik heb me nooit, maar dan ook nooit gelukkig gevoeld in het leven dat iedereen leefde.
En daardoor heb ik het grootste deel van mijn leven aan mezelf getwijfeld en mezelf minder gemaakt dan anderen.
Nu wil ik die keuze niet meer maken.
Ik wil de wereld veroveren.
Ik wil ECHT een verschil maken.
Ik wil laten zien dat we anders kunnen zijn, dat we uit de kudde kunnen ontsnappen, dat we chaotisch, verslaafd, depressief, dik of wat dan ook kunnen zijn of daar vandaan kunnen komen en nog steeds een super groot FUCKING verschil kunnen maken.
Dat we ondanks alle oordelen die we ooit hadden over onszelf, dat we ons licht feller kunnen laten schijnen dan we ooit voor mogelijk kunnen houden.
Dat we ondanks al onze rare eigenschappen, ondanks alle oordelen, ondanks wat dan ook er ECHT mogen zijn.
En om mezelf die kracht te geven moet ik mezelf iedere fucking dag vertellen hoe bijzonder het is wat ik doe.
Anders gaat er namelijk een dag komen dat ik er geen zin meer in heb.
Dat ik in mijn bed blijf liggen en mijn licht nooit meer aangaat.
Want soms vind ik het eerlijk gezegd gewoon fucking moeilijk om met iedereen zijn energie te dealen.
Ik ben me gewaar van IEDEREEN die aan me denkt, met me verbonden is en nou ja, eigenlijk iedereen.
En het kost me soms ZO veel kracht en moeite om mensen hun eigen proces en mening te gunnen als mensen hun oordelen of overtuigingen op mij projecteren. En geloof me: het voelt OOK zwaar als mensen me bejubelen en denken dat ik ze kan “redden” en dat ik hun laatste hoop ben of dat ze mijn “grootste fan” zijn. Dat zet energetisch gezien net zo’n grote druk op me.
Ik heb het dus nodig dat je me gewoon simpelweg waardeert, zoals ik jou waardeer, maar dat je weet dat de kracht die je ECHT nodig hebt altijd, maar dan ook altijd in jezelf ligt.
Dat het super FUN is om samen te co-creëren en dat we elkaar onwijs veel kunnen brengen maar dat we NOOIT iets “nodig” hebben van elkaar of elkaar iets verplicht zijn.

Zo, dat is er uit.
En hier ga ik dus deze week mee verder.
Met mijn man, mijn vrienden, mijn ouders en met iedereen die ik tegen kom.
DIT IS WAT IK NODIG HEB.
Ik weet dat je het me niet altijd kan geven. Maar het is wel wat ik nodig heb en wat ik mezelf wil gunnen.

EN uiteraard de uitnodiging voor jou om te delen wat JIJ nodig hebt. Durf je het hier te delen met me lieve co-creator. Geloof me, het is FUCKING eng, maar ook ZO bevrijdend omdat je je hele wezen ruimte geeft om echt eindelijk jezelf te zijn.

Dank je wel dat je er bent en dank je wel dat je er voor MIJ bent <3

PS: vind je deze blog waardevol? Deel hem dan met mensen waarvan je denkt dat ze er ook iets waardevols uit kunnen halen.

PS2: Volgende week ga ik in de Geld is Liefde Community aan de slag met het programma: Ontspannen leren geld ontvangen, aan de hand van het boek: Relax into Wealth van Alan Cohen.

Wil jij ook VEEL meer ontspannen en relaxt met geld zijn? Meld je dan nu aan voor de Geld is Liefde Community zodat je er bij bent. HIER kun je alles lezen over de Community en je aanmelden.