Dit is een onderwerp waar ik nog heel weinig over heb geblogd of gepraat, maar waar ik de laatste tijd steeds meer en meer vragen over krijg. Tijd dus om er een blog aan te wijden en om eens in het onderwerp relaties te duiken.

Voor mij betekent een open relatie niet om maar met Jan en Alleman het bed in te duiken, laat ik dat voorop stellen. Mijn man en ik zijn al meer dan 15 jaar getrouwd en het is 12 jaar geleden dat we voor de laatste keer sex hebben gehad met iemand anders.
Mijn man en ik spreken ook liever van een vrije relatie dan een open relatie omdat op het woord open relatie zo veel aannames en oordelen zitten.

Voor ons betekent een vrije relatie dat je elkaar de vrijheid geeft om ieder verlangen dat er is naar boven te laten komen.
Dat je niets uitsluit en een ander niets verbiedt maar dat je altijd in de vraag kan zijn: “Hoe kan dit aan iedereen die betrokken is, de grootst mogelijk bijdrage leveren?”

De meeste relaties lopen stuk omdat mensen niet zichzelf kunnen zijn.
De meeste mensen zijn afhankelijk van iemand anders voor hun geluk en welzijn.
In de meeste relaties offeren mensen delen van zichzelf op omdat ze denken dat die opoffering nodig is om de ander gelukkig te maken.
De meeste relaties zijn doorspekt van angst, jaloezie, afhankelijkheid, projecties, verwachtingen, aannames en conclusies.
En daar is waar het bij de meeste mensen misloopt.

Een van de dingen die Bob en ik regelmatig tegen elkaar uitspreken is dat we niet van de ander afhankelijk zijn voor ons geluk en welzijn.
Maar dat betekent niet dat we geen ontzettende grote bijdrage leveren aan elkaars leven. Dat staat daar compleet los van.

Iets anders waar we ons ontzettend bewust van zijn is om echt in het moment te blijven. De meeste problemen worden veroorzaakt in relaties als mensen gaan concluderen wat er KAN gaan gebeuren als er X of Y gebeurt.
Bijvoorbeeld: “Als mijn partner verliefd wordt op iemand anders, dan laat hij me in de steek.”

Daar zitten een heleboel blokkerende overtuigingen in die uitspraak.
Maar IS dat echt zo?
En IS je partner verliefd op iemand anders? Als dat niet zo is, dan hoef je er niet eens over na te denken, want het is een non issue.
De meeste emoties die we hebben, komen omdat we aannames gaan doen die niet waar zijn. We trekken conclusies vanuit angst maar niet van wat er feitelijk aan de hand is.

Ik weet dat als Bob en ik elkaar dingen gaan verbieden dat we elkaars potentie om te groeien, te ervaren en te creëren tegen gaan houden.
En dat is gewoonweg niet de bijdrage die we aan elkaar willen zijn.
We willen er juist voor elkaar zijn en elkaar ruimte geven en elkaar helpen om onze volste potentie te realiseren op iedere manier mogelijk.

En geloof me. Ik heb echt niet altijd op deze manier in relaties gestaan. Dit heeft zich echt ontwikkeld de afgelopen jaren.
Voordat ik Bob ontmoette, als ik relaties had was ik ZO bang dat ik de ander zou verliezen. Ik had een relatie met iemand en ik had letterlijk de overtuiging: “Ik kan niet leven zonder deze persoon.”
Dus ik deed er alles aan om hem bij me te houden. Maar vanuit manipulatie en emotionele chantage.
In de tussentijd gingen we allebei vreemd. Maar ik deed dat niet omdat ik per se dat verlangen had om op die manier met die persoon te connecten. Ik deed dat om wraak te nemen en omdat ik zo wanhopig op zoek was naar aandacht en bevestiging van mannen. En ik dacht dat de enige manier om dat voor elkaar te krijgen was om sex met ze te hebben.
Je kan je wel voorstellen dat dit niet werkte. En misschien zijn er mensen die een groot oordeel hebben over wat ik hier opschrijf, maar de waarheid is dat de meeste relaties vanuit deze manier functioneren.
Kijk maar eens naar je eigen relatie of naar de relaties van mensen om je heen.
Hoeveel mensen ken je die hun welzijn bij de ander neerleggen?
Hoeveel mensen ken je die super jaloers en onzeker zijn in hun relatie?
Hoeveel mensen ken je die stiekem vreemdgaan omdat ze zeggen dat ze niet krijgen wat ze nodig hebben? Of zelfs, net als ik toen, vanuit emotionele chantage?
En hoeveel mensen ken je die hier werkelijk gelukkig mee zijn?

Na die desastreuze relatie, die op een gegeven moment echt als een bom uit elkaar barste, ben ik steeds meer en meer andere keuzes gaan maken.
Ik had al wel de conclusie voor mezelf getrokken dat ik nooit monogaam zou kunnen zijn in een relatie.
Ik vind TE veel mensen leuk, ik verlang er gewoon af en toe naar om connecties met anderen te maken waarbij intimiteit op wat voor manier dan ook een rol speelt.
Maar ik wil niet “vreemd gaan.”
Ik heb geen zin om een leven vol leugens en bedrog te leiden.
Dus toen ik Bob ontmoette, had ik dit ook vrij snel met hem gedeeld. Hij vertelde later dat hij er niet echt een point of view over had. Dat hij dacht: “Ik zie het wel als het zo ver is.”
Maar ook dat het ergens logisch voor hem voelde.
Want hij had ook vaak gezien wat voor rommeltje mensen van hun relatie maken.
Hoe makkelijk mensen vreemdgaan.
En wat er kan gebeuren als mensen zich constant opofferen om hun relatie “te laten slagen.”

Een paar jaar daarna zijn we wat gaan experimenteren met relaties buiten onze eigen relatie. Soms samen en soms los van elkaar.
Maar er zat, vooral bij mij, nog heel veel shit in de weg.
Ik “gebruikte” sex nog steeds om goedkeuring en liefde te krijgen.
En daardoor raakte ik constant teleurgesteld omdat ik nooit kreeg waar ik naar verlangde.
En doordat ik niet altijd zuivere redenen had en er heel veel emoties bij kwamen kijken, werd het op een gegeven moment te ingewikkeld voor me.
Er kwamen heel veel oude herinneringen boven van vroeger.
Alle keren dat ik teleurgesteld was in intieme relaties.
Alle keren dat ik mezelf had opgeofferd.
Alle keren dat ik verwachtingen had die niet werden waargemaakt.
Alle keren dat ik het gevoel had gehad dat ik “gebruikt” werd.
Alle keren dat mensen een oordeel hadden gehad over mijn lichaam en dat ik mijn lichaam had misbruikt om dingen voor elkaar te krijgen.
En nog veel en veel meer.

En omdat ik daar niet mee kon dealen sloot ik de deur.
Ik sloot de deur voor anderen en voor een groot deel ook voor Bob.
Een heleboel van de blokkades die bij me naar boven kwamen, projecteerde ik op Bob.
En dat hielp natuurlijk niet.
Het heeft een paar jaar geduurd voordat ik daar doorheen kon komen.
Het heeft een paar jaar geduurd voordat ik die blokkades überhaupt in de ogen kon kijken.
Het was het grootste deel van de tijd eigenlijk gewoon makkelijker om helemaal geen sex te hebben, zodat al die dingen in mijzelf niet getriggerd werden.
Maar langzaam maar zeker begon ik in te zien hoe ik mezelf er mee beperkte.
En uiteraard had Bob in die tijd zijn eigen issues met sexualiteit en het feit dat ik vaak geen zin had, maar dat is niet iets voor mij om te delen.
Langzaam begon ik er naar te verlangen om mezelf weer open te stellen.
Om weer van intimiteit te gaan houden.
Om te zien wat het voor me kon creëren.
Om niets van creatie uit te sluiten en om op een veel groter niveau te kunnen ontvangen.
En de laatste twee jaar heb ik er een hele grote shifts in gemaakt.
Ik ben gaan visualiseren en ik heb eindelijk eens wat dingen recht in de ogen gekeken die ik al lang met me meedroeg.
En er zijn veel mensen geweest die hier aan bij hebben gedragen.

Zo heb ik een aantal tantra massages gehad bij Jane Haridat die echt heel erg hebben bijgedragen.
Ik ben een workshop gaan volgen met de titel: Geld, seks en oordelen, kun jij ze ontvangen van Merlijn Wolsink, die inmiddels een goede vriend is geworden en met wie ik deze workshop eind 2016 zelfs online heb gegeven.
En ik ben meer mensen gaan volgen die open zijn over seks en seksualiteit.

Maar vooral heb ik heel veel innerlijk werk gedaan.
Ik ben mezelf weer open gaan stellen.
Ik ben mannen gaan vertrouwen en ik ben mezelf gaan vertrouwen met de keuzes die ik maak.
Ik ben mijn eigen “perversiteit” gaan ontvangen. En dat zet ik tussen haakjes omdat het voor mij iets heel anders betekent dan voor de meeste mensen.
Ik ben gaan visualiseren dat ik alles van Bob weer kon ontvangen, en van andere mannen.
En langzaam maar zeker kwam het verlangen en de zin naar sex weer terug en opeens hadden we weer een heel rijk, vervullend en spannend sexleven.

MAAR daarmee kwam ook het verlangen terug om intieme connecties te maken met andere mensen.
Dus daar zijn we vervolgens mee aan de slag te gaan.
We hebben geleerd om elkaar ruimte te geven.
We praten er veel over en hebben totaal respect voor naar elkaar toe.
Het uitgangspunt hierin is altijd dat als er verlangens zijn dat we in de vraag gaan leven: Op wat voor manier kan dit de grootste bijdrage zijn voor iedereen die betrokken is?
En dat we geen conclusies trekken over “wat er zou kunnen gebeuren.”
Nee, het IS niet gebeurt, dus er IS geen issue.

Ik kan echt voelen dat als Bob zich goed voelt, ook al komt dat omdat hij gevoelens heeft voor een andere vrouw, dat dat bijdraagt aan mij. En waarom zou ik hem in Godsnaam niet gelukkig willen zien? Waarom zou ik in Godsnaam niet willen dat zijn levenskracht op iedere manier mogelijk, maximaal stroomt op ieder gebied mogelijk?

Wat we ook hebben geleerd is dat als er dingen gebeuren in ons leven, dat dat altijd een bijdrage is. Dat het ons altijd iets kan brengen.
We leren steeds meer om vanuit het uitgangspunt te leven dat het leven altijd voor ons zorgt en dat je juist groeit en groeit als je je verlangens volgt, op iedere gebied.
Maar ALTIJD vanuit de vraag: wat gaat dit creëren en gaat dit een bijdrage leveren?
Want als de energie die daarbij naar voren komt als we deze vraag stellen zwaar is, dan zullen we het niet doen.
En dat was iets dat ik vroeger wezenlijk anders deed. Ik was op zoek naar erkenning, bevestiging en liefde en “gebruikte” mannen om dat te krijgen.
Nu vind ik al die dingen eerst IN mezelf.
Ik ben van niemand afhankelijk om die dingen te ervaren, alleen van mezelf.
En dus heb ik geen relaties “nodig” om me beter te voelen.
Relaties zijn fun en het is fun om met mensen te connecten en mijn lijf te laten onderzoeken en creëren, maar ik het het niet NODIG voor mijn geluk.
Ik leer steeds meer en meer om mensen, conclusies, verwachtingen en “nodig hebben” los te laten. Dat is de enige manier waarop relaties ECHT werken. Niet alleen intieme relaties, maar ALLE relaties. Ook met je klanten, met je kinderen en collega’s.

Zoals ik al eerder zei, zijn Bob en ik al meer dan 12 jaar niet met iemand anders naar bed geweest. Eerlijk gezegd vind ik bar weinig mensen interessant genoeg om mee naar bed te gaan. Ik pak snel hun energie over en als iemand maar een greintje onzekerheid, afhankelijkheid of opdringerigheid toont dan ben ik me daarvan bewust en dat haalt alle fun voor me weg.
En geloof me: ik heb hier zelf ook nog van alles in te helen, maar daar draagt dit allemaal aan bij.
Sex moet vooral fun zijn en zonder verplichtingen en verwachtingen.
Het moet ECHT een bijdrage zijn.
Ik moet van te voren tot in iedere cel van mijn lijf voelen dat het die bijdrage ook IS.
Anders ga ik die keuze niet maken.
Maar ik sluit niet uit dat het KAN gebeuren, net zoals Bob niets uitsluit.
Maar altijd vanuit de bijdrage, niet vanuit emotie, angsten of beperkingen.
En ja, dan kunnen er mensen zijn met wie je een intiemer contact hebt, die voorbij gaat aan “gewoon” vriendschap. En ja, dan kan het gebeuren dat je sex hebt met die persoon. En als dat verlangen er is en we stellen de vraag: “Gaat dit de grootste bijdrage zijn voor alle betrokkenen?” En het antwoord is “ja” dan vertrouwen we er op dat die ja zich aandient op precies het juiste moment.

En uiteraard praten we er veel over, altijd vanuit wederzijds respect. Vanuit: alles mag er zijn, maar we gaan elkaar niet veroordelen. We doen ons best om ECHT te horen wat de ander zegt en onszelf in elkaar te verplaatsen en AL die andere dingen die ik in deze blog heb genoemd.

En ja, voor heel veel mensen werkt een vrije relatie niet. Want het is zeker niet altijd even makkelijk om elkaar vrij te laten. Je GAAT shit tegenkomen. Je GAAT geconfronteerd worden met jaloezie en VOORAL met jezelf. Met je eigen onzekerheden, oordelen en afhankelijkheden. Je GAAT emotionele reacties krijgen. En ook voor de de mensen waar een van de partners een relatie heeft, kan er veel omhoog komen.
Daarom is het voor de meeste mensen makkelijker om gewoon de intentie te zetten om monogaam te blijven en die hele bullshit te vermijden. Dat heb ik zelf immers ook al die jaren gedaan: kop in het zand, vooral niet over praten of naar kijken, boos zijn op alles en iedereen en weglopen van wat ik werkelijk voelde en ervaarde. Maar dat is niet langer wat ik wil kiezen, want dat houdt me juist gevangen in plaats van dat het me VRIJ maakt.

En voor sommige mensen werkt een monogame relatie ook gewoon beter. En dat is ook ok. En wie weet kiezen wij daar ook ooit weer voor en dan is dat ook ok. Want een van de andere dingen die ik heb geleerd is dat ik iedere 10 seconde andere keuzes mag en kan maken.
Dit voelt NU goed en later zien we het wel weer.
Je kan nooit weten wat de toekomst je gaat brengen, dus daar houden we ons ook niet zo heel veel mee bezig. We leven NU en NU maken we keuzes.
En als dingen niet voor ons werken, of de ander heeft pijn van de keuzes die we maken, dan nog steeds zullen we zo snel mogelijk uit het oordeel komen, praten en de vraag stellen:
“Wat voor bijdrage heeft dit dan wel gebracht?”
“Wat was hier goed aan dat we wellicht nog niet konden zien?”
“En als DIT niet werkte, wat zou dan WEL voor ons werken?”
We zien onze relatie en de relaties die we met anderen hebben als een echte co-creatie en dat voelt voor ons beiden heel erg goed.

Ik hoop dat ik je met deze blog wat inzichten heb kunnen geven.
Bob en ik delen er graag nog meer over om anderen er ook weer verder mee te kunnen helpen. In de Geld is Liefde Community hebben we ook een programma waarin Bob en ik onze inzichten delen over hoe je een (voor jou!) ideale relatie manifesteert.