Afleiding is een thema geweest de afgelopen week. En eigenlijk is het bijna altijd een thema in mijn leven. Ik schreef er net een klein stukje over in mijn Afstemdagboek die ik opnieuw aan het schrijven ben in het Engels en ik voelde dat ik er nog wat dieper op in wil gaan omdat ik het gevoel heb dat veel mensen nog niet zien hoe afleiding werkt.

De waarheid is namelijk dit:
We laten ons afleiden. Dag in en dag uit.
En vervolgens richten we al onze aandacht op de afleiders die we creëren zodat we NIET in onze meest grote zelf hoeven te stappen.

En dit klinkt absurd.
Want je WILT toch geld verdienen?
Je WILT toch succesvol zijn?
Je WILT toch je eigen bedrijf beginnen?
Je WILT toch gelukkig zijn?
Je WILT toch flow creëren in je leven?

Waarom zou je het dan in Godsnaam saboteren?

Gay Hendriks schrijft ook over dit fenomeen in zijn boek: ‘The Big Leap.’ Hij noemt het een upper limit probleem.
We kunnen simpelweg niet omgaan met de energie die geld, succes, flow, beroemdheid of geluk van ons vraagt en dus creëren we problemen in ons leven.

En JA, we CREËREN ze. En dat doen we echt.
Een voorbeeld: Ik heb in september en in december 2 geld is liefde events gehad en de dag voor beide events heb ik een conflict gecreëerd in mijn leven.
In september gaf ik mijn eerste 2 daags event. Mijn man was er bij. We hadden een MEGA mooie luxe suite geboekt. Alles klopte. Ik had er zin in, mijn klanten waren enthousiast. Hier had ik zo lang naar toegewerkt. Het was echt een bijzonder moment.

En dan is dus de vraag: kan en mag ik dat ontvangen?
GUN ik het mezelf om succes te hebben?
Kan ik ontvangen dat er mensen honderden euro’s betalen om 2 dagen met mij door te brengen en van me te leren?
Mag ik genieten van een mega luxe kamer waar de meeste mensen alleen maar van dromen, maar nooit van hun leven voor zichzelf zouden boeken? Omdat ze het geld niet hebben of omdat ze het “zonde van het geld” vinden?

En de waarheid was dat ik dat maar moeilijk kon ontvangen.
Het leek onwerkelijk. En ik heb op die momenten de neiging om alles kleiner te maken, om mijn geluk en succes te bagatelliseren.
En dus creëerde ik (onbewust) een conflict.
Ik was in conflict met mezelf en dus creëerde ik een conflict in mijn realiteit.
En op dat moment kun je 2 dingen doen:
OF je gaat op in het conflict.
Je gaat je zorgen maken.
Je gaat het er met iedereen over hebben.
Je gaat het analyseren. Je voelt je er rot over en stelt jezelf de Godganse dag vragen als: “Wat heb ik verkeerd gedaan?”
Of je uit juist al je woede naar die persoon. Haalt wraakplannen in je hoofd. Bent constant boos en praat er met iedereen over om je gelijk te halen.

En dat was ook precies waar ik mee begon. Ik praatte er over met Bob en met een vriendin. Ik ging alles na in mijn hoofd om vast te stellen wat er in Godsnaam gebeurd was.
TOTDAT ik door had wat er aan de hand was.
Ik was me af aan het laten leiden.
Ik was een probleem aan het creëren dat er eigenlijk niet was.

Want het hele conflict kon ik ook terugbrengen naar een heel simpel verhaal:
Ik had iets gedaan dat iemand niet leuk vond en nu was diegene boos en teleurgesteld en besloot dat er op dit moment geen plek meer was voor mij in haar leven.
That’s it.
Ik had niets “verkeerd” gedaan. Ja, ik had andere keuzes kunnen maken. Maar goed, de tijd terugdraaien is niet mogelijk en eigenlijk stond ik ook achter de keuzes die ik had gemaakt.
En hoe knap is het eigenlijk om afscheid te nemen van mensen als je niet meer met ze resoneert? Dat zouden VEEL meer mensen moeten doen.
En dus maakte ik een super bewuste keuze om het LOS te laten. Zodat ik kon genieten van mijn luxe suite, Bob zijn aanwezigheid op mijn event, mijn klanten en het event zelf.

En situaties waarin ik me laat afleiden komen bijna dagelijks mijn leven binnen, of in ieder geval wekelijks.
En dan is altijd weer dezelfde vraag belangrijk: Laat ik me afleiden? Of kies ik er TOCH voor om me te focussen op wat iets waardevols bijdraagt aan mijn leven?

En geloof me: dit geldt voor ALLES. Ook dingen die we als “ernstig” ervaren. En ik zet het tussen haakjes want het is een definitie, een oordeel en uiteindelijk een keuze hoe we naar de dingen kijken.
Mijn coach Kat Loterzo heeft dit jaar haar huwelijk verbroken. Nu is dat nooit “makkelijk” maar ze hebben kleintjes, dus dan vraagt het helemaal veel van je. Maar ook zij weet dat het een keuze is om je te laten afleiden. Ze heeft gewoon het werk gedaan.
Ze is nog steeds iedere dag op komen dagen in haar bedrijf en heeft het NOOIT als excuus gebruikt om niet iedere dag het beste van zichzelf te geven.
Ze heeft gewoon weer haar omzet verzoveelvoudigd.
Misschien is ze heus wel een keer in bed gaan liggen met de dekens over haar hoofd, maar in ieder geval niet langer dan een paar uur.
Want het draagt niets bij.
Ze schreef afgelopen week nog in haar blog dat ze een overtuiging heeft gecreëerd dat alles gebeurt met een reden en dat alles wat gebeurt bijdraagt aan haar groei en haar geluk.
En die overtuiging heb ik ook.

Hetzelfde als dat mijn man dit jaar een paar maanden thuis heeft gezeten met een depressie en een burn out.
En toen mijn vader dit jaar tot 2 keer toe in het ziekenhuis lag.

Bij al die dingen voel ik dat ik me af kan laten leiden. Maar ik kies er voor om het niet te doen.
En ja, ik heb er heus wel emoties over, alleen ik geef ze niet de kans dat ze hun eigen leven gaan leiden. Ik voel wat voor verlangen er achter zit en dan zorg ik er voor dat ik ruimte geef aan dat verlangen, dat ik daar op afstem en dat ik er vervolgens naar handel.

De meeste mensen kunnen dit echter niet en dat heeft maar een reden: schuldgevoel.
Ze denken dat als ze zich focussen op hun eigen geluk, dat ze uitstralen dat het ze niet interesseert.
Mensen zijn ZO gehecht aan het drama dat ze zien, het is bizar gewoon.

Maar eerlijk? Ik denk dat ik mensen de grootste dienst bewijs door er op deze manier mee om te gaan.
Toen Bob depressief was, was ik er voor hem, maar op mijn voorwaarden.
Ik stond klaar om naar hem te luisteren, maar ik stond niet klaar om 5 keer naar hetzelfde verhaal te luisteren zonder dat er iets aan verandert. Dat trek ik niet. Dan ben ik mega makkelijk en dan zeg ik: dan verander je er wat aan. En als je dat niet wil, ook goed, maar dan hoef IK niet keer op keer naar hetzelfde verhaal te luisteren.
En als hij er voor koos om zich zwaar te voelen, dan ging ik echt niet om hem heen rennen, zijn zorgen uit handen nemen in de hoop dat hij zich beter ging voelen. Nee, het was meer van: als ik iets voor je kan doen moet je het zeggen, maar ik ben even boven met mijn eigen dingen bezig, want je energie is een beetje zwaar op dit moment.

Wat de meeste mensen gaan doen is dat ze ZO op gaan in drama dat er geen ruimte meer is voor afstemming, creatie en geluk.
Maar ik hou me vast aan wat ik weet dat mogelijk is.
Ik KIES er voor om de dingen op een andere manier te gaan zien.

Ik WEET dat Bob krachtig is. En ik weet wat er mogelijk is in onze relatie en in ons leven en DAAR heb ik me zo veel mogelijk op gefocust.
We hebben VEEL gepraat en ik was er voor hem op MIJN manier.

Het is nu bijna een jaar later en de omstandigheden zijn 180 graden gedraaid.
Onze relatie is beter dan ooit.
De seks is beter dan ooit.
Over een paar dagen wordt mijn bedrijf van ons samen en volgende maand stopt hij met werken. Het was altijd al ons doel om samen een bedrijf te hebben en nu is dat eindelijk zo ver.
EN 1 februari verhuizen we naar onze nieuwe villa, waar we wonen en werken gaan combineren.

En denk je dat dat allemaal gebeurt was als ik me af had laten leiden?
Als ik NIET keer op keer af had gestemd op wat mogelijk was?
Als ik me had mee laten slepen door al het drama dat ik had kunnen CREËREN?

Ik weet zeker van niet.

Dus: welk drama ben jij aan het creëren?
Waar laat jij je afleiden?
Wat WIL je creëren en wat is er voor nodig om DAAR iedere dag je focus op te leggen?
Dat IS niet ingewikkeld, het is een kwestie van een keuze maken en het WERK doen.
Denken dat het ingewikkeld is en dat jij het niet kan omdat je niet weet hoe of wat dan ook, is OOK een verhaal dat je gecreëerd hebt.
Tijd dus om eens andere keuzes te maken.