Ik werd vanmorgen wakker met een INTENS gevoel van dankbaarheid.
Ik moet eerlijk zeggen dat er wat uitdagingen op mijn pad zijn geweest de afgelopen tijd. Uitdagingen komen altijd langs om je te helpen om in een grotere ruimte te stappen.
En dit is het.
Dit is de grotere ruimte die ik voel.
Een paar weken geleden, rond het Big Business Event brak er iets in mij open.
Ik weet niet wat maar ik ervaarde ZO’N diep contact met het leven.
Ik voelde alles, maar dan ook ALLES.
In ervaarde het alsof ik constant verliefd was. Verliefd op het leven en alles en iedereen om me heen.
Er kwamen allerlei intense gevoelens naar boven.
En aan de ene kant was het geweldig. Het leek wel of ik het leven op een HELE andere manier waar kon nemen. Alsof ik de schoonheid en het Goddelijke in alles en iedereen kon zien.
Maar het bracht ook uitdagingen met zich mee.
Het brengt uitdagingen met zich mee om wagenwijd open te staan, om alles van iedereen te voelen, zelfs vanaf een afstand en van een heleboel mensen tegelijkertijd.
Mensen hun oordelen leken extra hard aan te komen.
Maar ook als mensen bruisen van de levensenergie was het extra uitdagend om bij die mensen in de buurt te zijn. Heerlijk en extatisch, maar ook uitdagend. Want levensenergie is seksuele energie en ook op dat gebied kwam er van alles los.
En daar wil ik graag nog ZO veel meer over delen want ik heb het gevoel dat er zo veel oordelen en conclusies zijn die we hebben getrokken die niet bijdragen aan wie we werkelijk zijn.
Waar het om ging is dat ik dat allemaal opnieuw moest leren ontvangen.
Nu zie ik dat deze grenzeloze potentie altijd al in mij aanwezig was.
Het is aanwezig in ons allemaal.
AL die jaren was het al aanwezig.
Maar ik kon het niet ontvangen.
Ik was niet in staat om me volledig open te stellen.
Ik drukte de energie weg met drugs en gokken.
Ik wilde niets voelen.
Ik sloot me af voor anderen.
Ik kon hun energie ook niet ontvangen. Ja, wel delen van hen, maar nooit alles van hen.
En wat nog veel belangrijker was: ik kon mezelf niet ontvangen.
Ik leefde in een constante staat van oordeel over wie ik was.
Ik vond mezelf “te veel.”
En dus zorgde ik er voor dat er minder van mij was.
Ik was minder aanwezig.
Ik hield me in.
Ik zei niet wat ik echt dacht.
Ik vroeg niet om wat ik werkelijk wilde.
Ik ging er automatisch van uit dat mensen niet bij me wilden zijn en dat ik “een last” voor ze was.
Ik ging er automatisch van uit dat mensen mij en mijn lichaam af zouden wijzen.
Ik brak af wat er was met drugs en gokken.
En stap voor stap ben ik dat los aan het laten.
En vanmorgen was daar die intense dankbaarheid omdat ik opeens voelde hoe vrij ik al kon zijn met mezelf.
Wat ik al wel niet toe kon laten van mezelf en van wat het leven me te bieden heeft.
Ik heb mezelf het afgelopen jaar steeds meer en meer toestemming gegeven om van alles te ontvangen en dat voelt heerlijk.
Ja, ik kan de materiële dingen ontvangen zoals het geld, het grote huis waar we volgende maand gaan wonen en mijn nieuwe auto, maar dat is totaal niet waar de waarde zit.
De waarde zit in het feit dat ik überhaupt kan en mag ontvangen dat er verlangens zijn.
Dat ik mezelf toestemming mag geven om mijn verlangens compleet en volledig te erkennen en ze alle ruimte te geven. Het voelt zo bevrijdend om gewoon te zeggen dat ik komend jaar minimaal een miljoen euro wil omzetten in mijn business.
Het voelt zo bevrijdend om ieder oordeel dat ik daar over heb of dat andere mensen er over hebben gewoon los te kunnen laten.
Het zijn namelijk mijn verlangens, dus ze zijn nooit goed of fout, ze ZIJN gewoon.
En technisch gezien zijn het ook niet MIJN verlangens. Ieder verlangen komt DOOR creatie door ons heen en het enige dat we hoeven te doen is een doorgeefluik zijn van alle energieën die omgezet willen worden van niet vaste vorm (verlangen, potentie tot groei etc) in vaste vorm (materie)
En dan gaat het er niet om dat ik een miljoen euro heb verdiend, want dat is op zich niet zo veel waard. Het gaat er om dat ik mensen op een hele nieuwe manier ben gaan dienen.
Het gaat er om dat ik NOG meer kan ontvangen van mensen.
Want hoe meer ik kan ontvangen, hoe vrijer ik word.
Hoe meer ik kan toelaten dat mensen een bijdrage kunnen leveren aan mijn leven en ik aan die van hun, hoe mooier alle co-creaties worden.
En wat ik ook steeds meer en meer leer te ontvangen is mezelf.
ALLES van mezelf.
Ja, mijn verlangens, maar ook mijn karakter en wie ik in de kern ben.
Mijn grenzeloze verlangen om te groeien en alles van dit leven te ontdekken.
De verlangens om groter dan grootse dingen te doen en op ieder niveau alles ter discussie te stellen wat andere mensen als “normaal” zien.
Want voor mij lijkt niets normaal te zijn wat andere mensen als normaal zien.
En dus dacht ik dat IK niet normaal was.
Ik dacht dat ik gek was omdat het 9 tot 5 ding niets voor mij was.
Omdat ik zo fucking expressief was.
Omdat ik zulke andere ideeën heb dan de meeste mensen en dat daardoor veel mensen me ook niet begrijpen.
Omdat ik grootse verlangens had en NIET iedere avond voor de tv wil hangen.
Omdat ik mijn afstemming volg, ook al voelen mensen zich dan soms te kort gedaan.
Omdat ik juist compleet open en eerlijk wil zijn en bijna transparant waar andere mensen niets delen omdat ze zichzelfs willen “beschermen” en omdat het “niet hoort” en omdat je andere mensen niet “lastig moet vallen met jouw proces” en omdat het een teken van zwakheid is om toe te geven dat je mens bent.
Omdat ik overal de definitie vanaf wil halen en de conclusies die we over dingen getrokken hebben.
Omdat “relaties” voor mij HEEL anders werken dan voor de meeste wensen en omdat ik een ongelooflijke behoefte voel om alle verwachtingen en verplichtingen uit welke relatie dan ook te halen, terwijl “de maatschappij” juist vindt dat er je van alles “moet” als je een relatie (of ik noem het liever een co-creatie) aangaat met wie dan ook, of dat nu klanten zijn, je kinderen, je partner of andere liefdesrelaties en “vriendschappen.”
Mensen hebben liefde in mijn ogen een verschrikkelijk raar begrip gemaakt vol met afhankelijkheid, verwachtingen en verplichtingen waarbinnen het praktisch onmogelijk is om je totale zelf en de totale zelf van de ander te ervaren en te ontvangen. (Voel je die ook zo sterk?)
En wat ik ook steeds beter aan het leren ben is de bijdrage te ontvangen die andere mensen voor me hebben.
Hun geld ontvangen.
Hun tijd ontvangen.
Hun liefde ontvangen.
Hun waardering ontvangen.
Hun aanraking ontvangen.
Hun oordelen ontvangen.
Hun eigenheid ontvangen.
Hun kijk op de wereld ontvangen.
IEDER cadeau dat ze hebben ontvangen.
En wat ik ook steeds beter kan ontvangen is mijn lichaam.
Ik heb jaren en jaren een hekel gehad aan mijn lijf.
Ik veroordeelde het iedere dag.
En ik had seks met mensen die het veroordeelden en net als ik niet konden eren op de manier waarop het geëerd wil worden.
Ik mishandelde het met drugs en met een oneindige serie aan oordelen.
Ze was nooit goed genoeg.
Ik wilde ZO graag dat ze slank was. En toen ik slank was, veroordeelde ik haar nog.
Ik had haar uitgehongerd. Ik was al mijn eetlust kwijt omdat ik al mijn levenslust kwijt was.
Ik was in de war. Want ik kreeg van iedereen complimentjes hoe slank ik was (ik woog 52 kilo toen en had maat 36)
Maar diep van binnen ging ik langzaam dood.
Ik was niet slanker aan het worden. Ik was mezelf en mijn eigenheid ZO erg aan het ontkennen dat ik gewoon langzaam van de aarde verdween. DAT was wat er aan de hand was.
Maar niemand die dat wist, mensen keken alleen maar naar de uiterlijkheden. Ze trokken de conclusie vanuit het oordeel dat iedereen heeft: slank is goed en vol is niet goed. We noemen het “dik” en we hebben er een dikke vette mening over.
Het is niet gezond. Je bent obees en je moet sporten en diëten om weer “binnen de lijntjes te passen.”
Kortom: je moet alles van jezelf ontkennen om “in een hokje te passen.”
Ik VOCHT er tegen toen ik weer honger kreeg en meer ging eten en dus weer aankwam.
En ik had een hekel aan mijn lijf omdat het dikker werd en me in de steek liet. Zo zag ik dat in ieder geval.
Pas nu begin ik langzaam te zien wat MIJN realiteit is op dit gebied. Niet die van de GGD, van het Voedingscentrum of van de overheid of van alle mannen (en vrouwen) die ooit in mijn leven zijn geweest en die een oordeel hadden over mijn lijf.
Ik HOU van mijn rondingen.
Ik HOU van hoe zacht en knuffelig mijn lijf is.
Ik HOU van de seksuele energie die ik uitstraal.
Ik HOU er van om mensen aan te raken en ik hou er van om aangeraakt te worden en ik hou er van dat ik me daar steeds meer en meer aan over mag en kan geven.
Ik HOU ervan om mijn lijf de grootst mogelijke bijdragen te laten leveren.
Ik BEN niet te dik. Ik ben precies goed, perfect, gewoon omdat mijn lijf er voor kiest om dit nu te zijn en als het ooit andere keuzes wil maken en als ik ooit andere keuzes wil maken, dan doe ik dat ook. Maar niet omdat anderen vinden dat het zo “hoort” maar omdat het compleet en volledig afgestemd voelt voor mij.
En hoe zou het voor JOU zijn als je jezelf compleet en volledig kan ontvangen, precies zoals je bent?
Hoe zou het voor je zijn als je de bijdrage kan ontvangen van alles wat je van binnen bent?
Hoe zou het zijn als je andere mensen volledig kan ontvangen?
Hoe zou het zijn als je net zo veel geld kan ontvangen als je zelf wil ontvangen?
Hoe zou het voor je zijn als je seks kan ontvangen op de meest extatische en bevredigende manier? Of hoe zou je zijn als je überhaupt sex kan ontvangen?
Hoe zou het voor je zijn als je oordelen kunt ontvangen in plaats van constant in gevecht te leven met jezelf en de mensen om je heen? Als je er voor kan kiezen om vrij te zijn in plaats van om gelijk te hebben?
Wat is er nog meer mogelijk lieve co-creator?
Welke bijdrage kunnen Merlijn en ik aan jouw leven geven?
PS: Heb je het webinar van Merlijn en ik al gezien over het onderwerp: ‘Grenzeloos Ontvangen.’ Het was transformerend. Hier kun je het terugkijken: https://youtu.be/jhZrWlJvUxU