Het valt me op dat er heel veel mensen zijn die aangeven dat ze niet weten waar ze heen willen met hun leven. Ook ik was lange tijd een van die mensen.
Ik dacht altijd: als ik maar weet wat ik wil, als ik maar weet waar mijn passies en ambities liggen, dan komt het allemaal wel goed.
Maar mijn hoofd was te druk met piekerende gedachten, zorgen, twijfels en angsten en door al het lawaai was ik niet in staat om duidelijkheid te creëren.
Om je passies te kunnen volgen en om vooruit te kunnen gaan, ECHT vooruit te kunnen gaan moet je kunnen luisteren naar de roep van je ziel.
En dat kan pas als je stil kan worden van binnen.
Je kan pas echt luisteren naar wat Goddelijke leiding je te zeggen heeft als je de juiste vragen kan stellen en kan luisteren naar het antwoord.
Kan je alle stemmen in je hoofd lang genoeg stil krijgen om je energie zuiver te krijgen?
Want pas als de mist op is getrokken wordt het pad voor je gecreëerd.
En dan kun je de volgende stap te zetten.
En omdat dat de stap is die is blootgelegd vanuit stilte en overgave, is dit altijd de juiste stap.
Ik weet nu waar ik heen wil.
Ik heb mijn passies gevonden en ik durf ze steeds meer te volgen.
Ik heb verlangens en dromen en ideeën over de toekomst.
Mijn zelftwijfel, angsten en frustraties beginnen steeds minder overwicht te hebben op mijn leven.
En dus wordt het nu tijd om wat minder hard mijn best te doen.
Want ik weet dat verlangens voorbestemd zijn om realiteit te worden.
En als je een visioen hebt…
Als je dat gevoel diep van binnen hebt dat het kan en dat het mogelijk is…
Als er ergens een piepklein stemmetje is dat zegt dat het voorbestemd is…
…Dan gaat het gebeuren.
En dan is er maar een ding wat je moet doen: het laten gebeuren.
Niet trekken.
Niet duwen.
Niet dwingen.
Laat het Universum het maar regelen.
Hou dat vertrouwen vast en neem actie als jij je geïnspireerd voelt om actie te nemen.
Geïnspireerde actie.
Actie die vanzelf gaat. Actie die moeiteloos is. Actie die vreugde en plezier brengt.
De rest kunnen we uitbesteden aan het Universum.
Dan kunnen wij ons gewoon bezig houden met wat we echt te gek vinden om te doen en waar we gelukkig van worden.
Goed idee?