Als ik in jouw ogen kijk…
Dan zie ik een mens.
Die net als ik zijn best doet om wat van dit leven te maken.
Ik zie dat je soms stoeit en fouten maakt.
En ik voel je pijn en je verdriet.
Want jouw pijn en jouw verdriet is ook mijn pijn en mijn verdriet.

Als ik in jouw ogen kijk…
Weet ik dat als ik jouw veroordeel, dat ik mezelf veroordeel en iedereen die me lief is.
We ademen dezelfde lucht in en weer uit en geven deze aan elkaar door.
We komen uit dezelfde bron en gaan daar ooit weer naar terug.
We bestaan allemaal uit pure energie.
En dit veld van energie staat in constante verbinding met elkaar.
Dus eigenlijk zijn we allemaal een.
En waarom zou ik jou pijn doen als ik daarmee eigenlijk mezelf pijn doe en iedereen die me lief is?

Als ik in jouw ogen kijk…
Dan zie ik dat jouw daden niet maken wie je bent.
Want van binnen ben je net als ik.
Je hebt dezelfde hunkering naar Liefde, erkenning en waardering.
Maar soms zijn we verdwaald en dan zoeken we dit op de verkeerde plekken.
En soms doen we elkaar dan pijn.
En onszelf nog net een beetje meer.

Als ik in jouw ogen kijk….
Dan zie ik iemand die kwetsbaar is en soms een schild heeft opgebouwd om zichzelf te beschermen, net als ik.
Dan zie ik iemand die soms wat liefdevolle leiding nodig heeft, net als ik.
Dan zie ik iemand die wel wil, maar soms gewoon simpelweg niet weet hoe het moet, net als ik.
Dan zie ik iemand die niet altijd om hulp durft te vragen en zijn gevoelens niet altijd durft te delen.
Uit angst om veroordeeld en bekritiseerd te worden. Net als ik.

Als ik in jouw ogen kijk….
Dan zie ik ook Liefde in zijn puurste vorm.
Want dat is de essentie van alles wat is.
Maar soms zijn we het contact met Liefde, het leven en onszelf kwijt geraakt.
Iedere confrontatie die we dan hebben met het leven is ontworpen om ons weer een stap dichter bij onszelf te brengen.
De vraag is of we alles van onszelf durven te zien, te voelen en te aanvaarden, precies zoals het is.
Hebben we het lef, de kracht en de moed om onvoorwaardelijk van onszelf te houden?
Niet alleen van ons licht, maar ook van ons duister?

Als ik in jouw ogen kijken…
Dan zie ik deze onvoorwaardelijkheid.
Dan wil ik je de liefde geven die je nodig hebt om dat gat van binnen op te vullen.
Maar ik weet ook dat we die Liefde die we zo hard nodig hebben alleen aan onszelf kunnen geven.
En ik weet ook dat we alles in ons hebben om onszelf compleet en heel te maken.
Alles is in potentie al aanwezig.
Het enige dat we hoeven te doen is onze ogen te openen voor alles wat mogelijk is en voor alles wat we in wezen al zijn.

Als ik in jouw ogen kijk…
Dan zie ik al jouw potenties.
Dan zie ik je ziel.
Dan voel ik de verbondenheid.
En een diepe herkenning.
Dan zie ik mezelf weerspiegeld in jouw ziel.
De kanten van mezelf die ik afwijs, die ik nog niet ontdekt heb, die ik beter wil leren kennen, die ik bewonder, die ik vervloek en die ik aanbid.
En dat is een meer dan wonderlijk en geweldig gevoel. Soms beangstigend, maar altijd een les die me weer een stap dichter bij mezelf brengt.

Dus dank je wel dat je er bent en vooral dat jij jij bent.

 

Image courtesy of Pixomar/ FreeDigitalPhotos.net