Whenever I climb I am followed by a dog called ‘Ego’.– Friedrich Nietzsche.
Ego is een raar iets. In de eerste instantie is het een ongrijpbaar fenomeen. Het is een identificatie met bezit, uiterlijkheden, rollen, functies of zelfs religie. Het is het zelfbeeld dat je hebt, samengesteld uit deze verschillende factoren. Ego wordt vaak geassocieerd met arrogantie maar toch kunnen we het Ego bij anderen niet altijd aflezen aan uiterlijkheden. De waarheid is namelijk dat iedereen een Ego heeft.
Ego lijkt in de eerste instantie een klein groen monstertje diep van binnen dat bij tijd en wijle gevoed wil worden en ook zo nu en dan een eigen leven leidt.
Ego is een raar iets. In de eerste instantie is het een ongrijpbaar fenomeen. Het is een identificatie met bezit, uiterlijkheden, rollen, functies of zelfs religie. Het is het zelfbeeld dat je hebt, samengesteld uit deze verschillende factoren. Ego wordt vaak geassocieerd met arrogantie maar toch kunnen we het Ego bij anderen niet altijd aflezen aan uiterlijkheden. De waarheid is namelijk dat iedereen een Ego heeft.
Ego lijkt in de eerste instantie een klein groen monstertje diep van binnen dat bij tijd en wijle gevoed wil worden en ook zo nu en dan een eigen leven leidt.
Het ego lijkt het deel van de mens dat het minst onder controle staat en niet bereidt is om onder duidelijke leiding te opereren. In de eerste en voornaamste instantie komt Ego altijd voort uit een diepe angst om niet genoeg te hebben of niet goed genoeg zijn.
Volgens Eckhart Tolle in ‘De kracht van het nu’ kan dit gevoel van ontoereikendheid bewust of onbewust zijn. Als het bewust is, manifesteert het zich door een voortdurend gevoel van minderwaardigheid. Als het onbewust is, ervaar je het alleen indirect als een intens hunkeren, verlangen en nodig hebben. In beide gevallen beginnen mensen aan een jacht gericht op het bevredigen van het ego, om dat gat van binnen te vullen. Dus streven ze naar bezit, geld, succes, macht of erkenning. Maar natuurlijk wordt hiermee het gat niet gedicht. Het zorgt misschien voor een kort gevoel van euforie maar zorgt niet voor een blijvend gevoel van heelheid. De uiterlijke zaken waarmee je je identificeert: je bezit, je uiterlijk, je werk, je rollen, het zijn allemaal zaken die je namelijk vroeg of laat los moet laten. Jij BENT niets van dat alles. Het is natuurlijk goed om deze zaken te eren, maar als je je volledig met deze zaken identificeert dan ontstaan er conflicten.
Dus de vraag is: waar identificeren we ons mee en wat blijft er over als al deze uiterlijkheden wegvallen?
Dus de vraag is: waar identificeren we ons mee en wat blijft er over als al deze uiterlijkheden wegvallen?
Ik heb periodes gekend in mijn leven dat ik de meeste van mijn beslissingen nam vanuit het bewuste of onbewuste ego. In mijn carrière nam ik stappen die niet goed voelden, maar die ik nam omdat ik er een gevoel van valse trots door kreeg. Zo zijn er ook periodes dat ik erg met mijn uiterlijk bezig ben. Ik lijk dan te denken dat ik er een beter mens van wordt als ik er op een bepaalde manier uit zie.
Maar zodra deze dingen verdwijnen, verdwijnt ook dit valse gevoel van trots. En alles wat dan overblijft is een leegte. Veel dingen in het leven heb ik al eens verloren: mijn huis, relaties, banen, geld en uiterlijkheden. Ik heb gehandeld vanuit gevoelens van schaamte, schuld, jaloezie, wraak en bovenal angst. Maar juist deze tegenstellingen helpen ons om dingen van het leven te kunnen begrijpen. Deze donkere gevoelens leren ons wat echt belangrijk is voor ons, wie we zijn, wat we willen en hoe we steeds beter ons gevoel kunnen volgen.
Maar zodra deze dingen verdwijnen, verdwijnt ook dit valse gevoel van trots. En alles wat dan overblijft is een leegte. Veel dingen in het leven heb ik al eens verloren: mijn huis, relaties, banen, geld en uiterlijkheden. Ik heb gehandeld vanuit gevoelens van schaamte, schuld, jaloezie, wraak en bovenal angst. Maar juist deze tegenstellingen helpen ons om dingen van het leven te kunnen begrijpen. Deze donkere gevoelens leren ons wat echt belangrijk is voor ons, wie we zijn, wat we willen en hoe we steeds beter ons gevoel kunnen volgen.
En de verliezen dat ik gekend heb maken dat ik dankbaar ben voor alles dat er in mijn leven is, het heeft me een gevoel van nederigheid gegeven.
Het heeft me het cadeau gegeven dat er een moment in mijn leven was dat ik vanuit het niets eerst mezelf langzaam kon ontdekken, voordat ik ook middels uiterlijkheden weer vorm aan mijn leven kon gaan geven. Ik weet dat ik nog steeds volop in deze fase zit omdat het ontdekken van het zelf, en een balans vinden tussen Ego en Zelf een proces is. Ik voel het tegenwoordig vrij goed als mijn Ego de overhand krijgt. Ik herken het als een knagend gevoel van angst als ik denk dat ik te kort wordt gedaan, als ik een ander iets misgun of omdat ik mezelf belangrijker vind dan een ander.
Ik zie het Ego als een sturende factor in dit proces. Het moet soms gevoed en gestild worden, maar als we het te veel aandacht geven, dan gaat het zijn eigen leven leiden en komen we in de problemen. Dan neemt het Ego de overhand en raken we afgesneden van onszelf. Dat zijn de periodes dat we handelen vanuit onze angst. Deze tegenstelling maakt dat we in staat worden gesteld om weer in verbinding te komen met ons diepste, ware zelf.
Want alleen vanuit een bewustzijn en vanuit verbinding met onszelf, kunnen we de richting kiezen die het gat dicht en het Ego tot een stille aanschouwer maakt.
Dus als ik mijn Ego hoor spreken, luister ik aandachtig naar wat het te zeggen heeft. Want het Ego schreeuwt en het Zelf fluistert. Maar door het Ego te herkennen en ook erkennen, kunnen we ook weer in contact komen en blijven met ons diepste, ware Zelf.
Het heeft me het cadeau gegeven dat er een moment in mijn leven was dat ik vanuit het niets eerst mezelf langzaam kon ontdekken, voordat ik ook middels uiterlijkheden weer vorm aan mijn leven kon gaan geven. Ik weet dat ik nog steeds volop in deze fase zit omdat het ontdekken van het zelf, en een balans vinden tussen Ego en Zelf een proces is. Ik voel het tegenwoordig vrij goed als mijn Ego de overhand krijgt. Ik herken het als een knagend gevoel van angst als ik denk dat ik te kort wordt gedaan, als ik een ander iets misgun of omdat ik mezelf belangrijker vind dan een ander.
Ik zie het Ego als een sturende factor in dit proces. Het moet soms gevoed en gestild worden, maar als we het te veel aandacht geven, dan gaat het zijn eigen leven leiden en komen we in de problemen. Dan neemt het Ego de overhand en raken we afgesneden van onszelf. Dat zijn de periodes dat we handelen vanuit onze angst. Deze tegenstelling maakt dat we in staat worden gesteld om weer in verbinding te komen met ons diepste, ware zelf.
Want alleen vanuit een bewustzijn en vanuit verbinding met onszelf, kunnen we de richting kiezen die het gat dicht en het Ego tot een stille aanschouwer maakt.
Dus als ik mijn Ego hoor spreken, luister ik aandachtig naar wat het te zeggen heeft. Want het Ego schreeuwt en het Zelf fluistert. Maar door het Ego te herkennen en ook erkennen, kunnen we ook weer in contact komen en blijven met ons diepste, ware Zelf.
Image courtesy of Federico Stevanin at FreedigitalPhotos.net